Antwerp 10 Miles
1. Alexander Diaz Rodriguez - 49min39
2. Stefan Van den Broeck - 49min47
3. Benjamin Barbier - 49min51
...
121. Maarten Joris - 1u00'45
152. Steven Bogaerts - 1u02'00
274. Koen Nuytemans - 1u04'43
390. Ken Joris - 1u06'33
613. Dave Van Hasselt - 1u08'49
1880. David Roeffen - 1u15'53
2002. Koen Van Velthoven - 1u16'26
6947. Katrien Kegels - 1u30'48
...
14375. Jose Winne - 2u43'05
Er zijn er een paar waarvan we wisten dat ze snel waren, maar de sommigen laten ons dan weer vreemd opkijken naar hun prestatie...
(obv Dave's xlske)
zondag, april 17, 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
De 10 miles staat altijd in grote letters in mijn agenda. Samen met mijn buurman hier naartoe geleefd. Wedstrijden voordien bewezen dat de conditie goed zat.
Eerst supporteren voor de Piet. Hij heeft de marathon in een fantastische tijd afgelegd ... RESPECT!
De wedstrijd zelf stond ik naast Jan De Henau. Een vaste waarde in het sportwereldje. Hij had zijn wedstrijd minitieus voorbereid en wilde onder het uur eindigen. De start werd gegeven en tot aan de Kennedytunnel had ik hem in 't vizier. Daar moest ik toch lossen, want ik kreeg mijn eerste klopke. Het ging me wat te snel. Op de kaaien en onder luid geroep van menig supporters kreeg ik weer vleugels. Op de 8 kilometer zat ik rond de 29 à 30 minuten. Dat zat lekker, maar het was nog een lange weg te gaan. Aan het eind van de Meir richting Paardenmarkt kreeg ik een tweede klopke. Groepkes snellere lopers raasden voorbij. Ik kon nergens aanklampen. Griet, Koen VD, Paul VR, ons moek en vok stonden me aan te moedigen. Het uur zat er nog in hoorde ik ze roepen, maar daar was de vervloekte Waaslandtunnel. Met de juiste kadans dit zware beestje overmeesterd, maar de panache was eruit. Het was zwaar de laatste kilometer. Een sprintje om voor Jan Cools over de meet te eindigen ging nog net. Op 1 uur en 45 sec klokte ik af. Moe maar voldaan. MIJN PERSOONLIJK RECORD!
Bouwen en kindjes maken = topsport
Groeten,
RAKET
Voor alles is er een eerste keer! Zo ook voor de 10 miles. Via t werk toch maar es ingeschreven voor een loopwedstrijd. Doel: finishen onder 1u15, 1u10 zou bangelijk zijn. Met de FAT tenu onder het Euroports T shirt, pet en zonnebril waren er weinig supporters die me volgens mij herkenden, buiten de Koen en nonkel Jef (de "stijl" zeker?). In het begin was het echt slalommen tussen al die mensen die er van dromen om rond 1u10 te finishen, vooraan starten, en dan tegen 10 per uur vertrekken (akkoord, er komen 3 tunnels dus best wat reserves houden). Tegen dat we de Kennedy tunnel uitwaren kwam er eindelijk wat ruimte om gas te geven. Op de kaai kreeg ik een FATter in t vizier. Even Koen succes gewenst en dan tempo omhoog (hij moest es aanpikken). Na de aanmoedigingen van de supporters de pijp in. Had hem al eens met de fiets gedaan maar al lopend besef je pas hoe lang dat ding wel is en hoe weinig zuurstof je daar krijgt. Het heeft dan ook iets bevrijdends als je er weer uit komt, waar een hoop mensen je dan nog eens extra vooruit schreeuwen. 1u06 de lijn over, Ouwe Joris supercontent. De Fat raket(ten) proficiat gewenst en tevreden met vrouw en kids terug naar huis. Met dank aan de Euroports collegas en de andere supporters en nen dikke chapeau voor MArathon Piet en de Raket.
Ouwe Joris
17 April stond al enige tijd aangeduid in de agenda. Na in de winter veel gelopen te hebben wou ik van mijn tijd van vorig jaar toch enkele minuten afdoen.
Ik vertrok (samen met een buur van de korte kant) tegen een tempo van 4'30" per kilometer om zo rond 1 u en 10 uit te komen. Ik kon het tempo goed volhouden en soms moest ik me wat inhouden om niet sneller te gaan, alles ging goed dus... Op de kaaien (na 8 km) kwam de Ken me voorbijgestoken. Ik liet hem rustig lopen want zat nog perfect op m'n schema. Tot aan de Konijnepijp liep alles volgens plan maar eens aan de afdaling begonnen, kreeg ik me daar een klop van de hamer. Meter per meter zakte het tempo, en meer en meer lopers passeerden mij. Op karakter toch doorgezet (lees : verdergestrompeld tot aan de finish) en daar direct opgepikt door het Rode Kruis. Na een half uur plat liggen en enkele extranfleskes was ik terug bij m'n positieven. Een gebrek aan suikers was de oorzaak volgens de verplegers. M'n tijd was het minste van m'n zorgen op dat moment maar later bleek dat ik 1 u 16 had. De laatste 2 km had ik 15 minuten over gedaan... serieus klopke dus. Volgend jaar toch maar iets meer eten voor de start, want we blijven proberen om m'n overbuur te kloppen! ;) (al zal ik daarvoor wel 15 min sneller moeten.
Een reactie posten