Fast Action Team: XTERRA Maui World Championship

zondag, oktober 23, 2016

XTERRA Maui World Championship

XTERRA Maui World Championship

1. Mauricio Mendez - 2u49'38
2. Ruben Ruzafa - 2u51'02
3. Ben Allen - 2u53'49
...
121. Kris Driessens - 3u52'33 (11de AG)
...
740. Peter Wood - dnf

4 opmerkingen:

Koen VV zei: Proficiat Kris, je hebt de FAT kleuren daar schitteren verdedigd!!
Benieuwd naar uw verslag.; 7:26 a.m.
KaDee zei: It was crazy man. Seriously the craziest race I’ve done in XTERRA, ever. It was insane. (Ben Hoffman)
It was so tough. I just can’t believe that we rode through that course today. It just took so much power out there. A lot of the time, the back wheel didn’t do much. I think it was just trying to pick your line and keep rolling with it. (Sam Osborne)
It was brutal out there today. Mother Nature just wasn’t playing kind. The surf, the wave was huge, the biggest I’ve ever seen. (Flora Duffy)
It was a lot of fun, a huge amount of fun. It was just one of those days. You just keep battling and nothing seemed to be going smooth. I lost my gears for quite a while. (Braden Currie)
It was really, really tough out there today. I used a lot of energy in the swim so I was more tired for the bike and the run. (Ruben Ruzafa)
It was hard for everybody you know, and I think you gotta keep pushing, you gotta keep controlled, you gotta keep patient; all of those things. You gotta know that when you’re getting off the bike, so is everyone else. When your gear’s not working, probably everyone else’s gear’s not working. You know, you’re always kinda fighting. But you know at the same time, it’s all part of it. (Lesley Paterson); 11:17 a.m.
KaDee zei: Beter dan de toppers kan ik niet verwoorden, maar toch ff een kort relaas van mijn wedstrijd.
Donderdagmiddag aangekomen in Maui. In de namiddag wedstrijdnummer #526 opgehaald en een eerste poging ondernomen om de golven te temmen (weliswaar zonder succes) ’s Avond fiets in orde gebracht.
Vrijdag samen met Vladislav (Sloveen die ik leerde kennen op het vliegtuig) het fietsparcours deels verkend. Het was een vettige klei ondergrond waar ik met mijn Racing Ralph bandjes niet veel te vertellen had. Het hoogst gelegen stuk van het parcours mochten we die3 dag zelfs niet verkennen wegen te gevaarlijk. In de namiddag beide banden laten vervangen door banden met een grover profiel.
Zaterdag loopparcours grotendeels verkend met Katrien. En dat was een grote schuifpartij als je niet de juiste schoenen aan had (zonder in detail te gaan refereer ik naar de inmiddels paarse plek op Katrien hare bil). Bij mij ging het eigenlijk vrij goed. Je moest voorzichtig zijn maar het ging wel.
Zondag vroeg present aanwezig in het XTERRA dorp. Fiets en loopschoenen in de wisselzone, een Immodiumeke en op weg naar het strand. Nog even een duik in de zee als opwarming. Kort na negen uur weerklonk onder een bewolkte hemel voor ons het startschot. Ik had me helemaal rechts opgesteld omdat ze ons hadden gewaarschuwd dat we naar links zouden geblazen worden. En wat ze ook hadden gezegd en wat ik aan de lijve heb ondervonden is dat er rechts wel veel stenen lagen. Met de nodige moeite en een snee in mijne grote teen de eerste golven overwonnen om zo snel mogelijk te beginnen zwemmen. Maar het gevoel van zwemmen heb ik echter nooit ondervonden. Het was had meer iets van overleven tussen de vele borrels door. De golven smakten met op en neer waardoor ik ook geregeld mijn oriëntatie kwijt was. Maar na een heel dik half uur had ik het overleefd en mocht ik richting wisselzone. Op de mountainbike direct de pees erop gelegd en zo veel als mogelijk blijven rijden. Toch moest ik al direct een paar keer van de fiets omdat andere de weg versperden. Op z’n momenten miste ik wel studs onder mijn schoenen. Het was een ware vettige speeltuin geworden, vele schuifpartijen, haperende versnellingen, vastlopende wielen door de klei. Ik moest ook regelmatig mijn achterwiel losmaken maar al bij ging het goed. Tot plots mijn voorband lek stond (waarschijnlijk niet goed gemonteerde tubeless band). Mijn CO cartouche met enige moeite uit mijn zadeltasje gehaald en voorband (te) hard opgepompt. Het sturen ging moeizamer door de hard band maar ik had geen keuze. Iets later was het de beurt aan de achterband. Eerst nog even geprobeerd om de laatste 5 km zo uit te rijden maar toch maar gestopt om ook deze hard te zetten. Na een pittig MTBritje, waar ik enkel maar concurrenten had ingehaald, kwam ik terug aan in de wisselzone waar Katrien wist te vertellen dat ik 11 in mij AG hing. Loopschoenen, petje en zonnebril op want het was ondertussen stralend weer geworden. De eerste 4km was het zo goed als constant klimmen. Het deed zeer in de kuiten maar toch gepoogd altijd te blijven lopen want ik wou op zoek naar die top10 plaats. Ik haalde onderweg nog verschillende andere in maar niemand van mijn AG. Ik mijn tempo goed volhouden en uiteindelijk met een goed gevoel in de armen van Katrien te finishen. Zoals die Amerikanen dat alleen kunnen roepen: “amazing”!; 11:18 a.m.
KaDee zei: It’s already being talked about as perhaps the toughest XTERRA World Championship race in the 21-year history of the sport. It started Sunday morning with big swells, a strong current, and shore-pounding waves welcoming each swimmer back to the sand. Then the rain came and made the bike course a muddy mess, and the run is hard enough under perfect conditions.
The winning elite men’s time was the slowest in event history at 2:49:38, nearly 15-minutes slower than last year, and all other winning times got progressively slower with each age group.
Still, racer after racer described it as “epic,” and will have a story to tell for many years to come.; 11:23 a.m.