zondag, december 20, 2020

De zondag voor Kerstmis 2020

 

BC no26

Zonder wedstrijden zochten we toch onze bezigheid, zie hierbij onze verslagjes, vooral ter inspiratie van andere...

9 opmerkingen:

Bart zei

DE HEL VAN WUUSTWEZEL

Wat een dag! Momenteel ben ik nog aan het nagenieten, vaak door de pijn van de bovenbenen, maar zeker ook van de dag.

Om 5u15 startte ongeveer de dag. Het voordeel van de Hel van Wuustwezel is dat deze start wanneer je zelf wil. Ontbijten en dan aftellen, want natuurlijk reken je te ruim. Net voor 6u30 klopte Wim op de deur. Niet afgesproken, maar hij stond klaar om ook in de eerste run mee te fietsen. Klokslag 6u30 ben ik gestart voor de eerste 15km. Ik merkte gelijk dat de hartslag hoger ging dan anders, zeker in vergelijking met het tempo. Vermoedelijk geen topdag, maar finishen is het doel, geen records breken. Na ongeveer 10km was de pijn aan de rechterknie niet meer te harden. Even wandelen… Oh nee, dat is niet beter. Al hinkend terug vertrokken en tandenbijten. Na ongeveer 12km kwamen de twee mountainbikehazen ons tegen gereden. Die eerste 15km ging wel lukken, maar 10 minuten trager dan gepland.

Wisselen, even stretchen en dan de fiets op. Ook hier, hogere hartslag dan de afgelopen weken, maar op zich een goed gevoel. Het was wind tegen naar Kalmthout, dus hopelijk was het dan later wind mee. Het fietsen verliep verder vlotjes maar ik was wel de hele tijd aan het lopen aan het denken, en aan eten en drinken natuurlijk. Nog een voordeel van de Hel van Wuustwezel, naast het loopparcours, kan je het mountainbikeparcours zelf kiezen  Gemakkelijkheidshalve de Grenspark-route, gecombineerd met enkele routes Bergen op Zoom. Zowel de zwarte route van BoZ als de lusjes van de Grensparkroute zijn genieten. Op en af, slingeren langsheen de bomen, … Wel lastig, want helemaal niet ideaal om continue op hartslag te letten. De verleiding is heel groot om net iets sneller te gaan.

Muzikaal werden we even verwend door Benny en Dirk met Bonkers, een leuk intermezzo. Vakkundig begeleiden ze ons uit het bos richting huis. Gelukkig was de wind niet gedraaid en konden we wind mee richting Wuustwezel. Geen fratsen, gewoon hartslag in de gaten en souplesse trappen. Het geeft een kick als twee (Belgische) kampioenen een dag vrij maken om 120km mee te fietsen.

Thuisgekomen, terug wisselen en hopen dat die knie het lang zou houden. Nog een voltaren gel er aan gesmeerd en gaan. Eigenlijk direct terug enorme pijnsteken en lopen was lastig. Na ongeveer 1km eens gestopt en alles ge-reset. Als ik nu stop, dan is het gedaan, afgelopen, dan is er geen weg terug. Tijdens het fietsen hoopte ik toch nog een ronde van 15km te kunnen lopen, maar dat leek nu ver af. Wim maande me aan om toch nog 5km te proberen en zo geschiedde. Je probeert dan wat anders te lopen om het te ontlasten, maar daardoor gaan andere spieren weer anders reageren. Het begon te marcheren, andere dingen deden genoeg pijn waardoor die kniepijn wat op de achtergrond geraakte.

Na het fietsen begint de hel zeggen ze, en intussen kan ik het beamen. Je voelt dat je er klaar voor bent vooraf, maar wat je dan voelt, dan train je niet. Met de geruststellende gedachte dat het altijd wel zo zou zijn bijt je door. Het nadeel met de echte wedstrijd kwam nu wel goed naar boven. Je bent de enige die aan het afzien is. Gelukkig waren er langsheen het parcours vele (FAT) supporters waardoor de motivatie om door te doen terug wat stijgt.

Wauw, één ronde voltooid, maar dan zijn het er nog 15. Ik had voor mezelf uitgemaakt, als ik lopend aan de tweede ronde kan beginnen, dan maak ik het af. In 3 blokken begon ik te rekenen, komaan tot km 10, dan tot km 5 maar dan is het nog lang. Kilometers verlopen traag tegen dat tempo, maar het einddoel komt dichter. Er is een gezegde dat zegt, zolang je vooruit gaat, is het goed (of zoiets). Ongelofelijk om dan na bijna 10,5u te kunnen finishen (onder luide muziek van Highway to hell – bedankt Lode). Ik had het een paar weken geleden verwacht, dan terug niet (na de laatste (langere) looptrainingen had ik steeds last) maar uiteindelijk hard genoeg gebeten. Het onthaal hier was geweldig. Misschien niet zoals in de sporthal van Kasterlee, maar wel veel persoonlijker!

Bart zei

Het lijstje met bedankingen is lang, maar natuurlijk wil ik zeker de volgende mensen hier in het bijzonder bedanken: Katrien (bedankt schatje), Nore & Anse, familie en zeker ook Kris Vermeiren (de coach), Kris Driessens (bedankt om altijd te wachten in de voorbereiding, of net niet), Wim Anthonissen (loopbegeleider), Rob Van der Werf (sportdiëtist) en natuurlijk alle supporters!.

Het zal nog lang een ongelofelijke dag blijven. Volgend jaar terug vragen ze dan? Ik denk het niet, finishen was het doel en dat is gelukt. Zou het sneller kunnen voor mij? Misschien. Finishen was al sinds maart het doel, dat ik in de laatste 500meter (na de eerste 30km) nog kon versnellen, laat blijken dat ik conditioneel nog kon, lichamelijk is iets anders.

Bart zei

Ah ja, ook bedankt aan de weergoden! Top weer!

Anoniem zei

Weer plezant om lezen. Dit was weeral een prestatie om u tegen te zeggen.
En nu de riem eraf aub, zodat je na een mtb-rit van 4 uren ook moe bent, net zoals wij.
Dirk

Stef zei

2020, een jaar om nooit meer te vergeten!

Een jaar met 2 grote sport doelen! Het eerste doel, een 15-tal weken geleden stond ik op een Coronaproef evenement GF Marmotte 95st (173km & 5000hm). Onvergetelijk en fenomenaal!
Na de Marmotte de volledige focus op mijn 2de doel " DE Hel van Kasterlee".
Jammer genoeg is ook dit evenement net zoals zovele, 9 weken geleden geannuleerd door Corona. Omdat ik niet alles teniet wilde doen, ben ik mijn trainingen blijven opvolgen en heb ik 4 weken geleden de keuze gemaakt om mee te doen met een “coronaproof” editie van een marathon (bedankt aan de toppers). Voor mij iets helemaal nieuws/anders. Van Granfondo renner naar Lang afstand Duatleet naar Wannabe Marathon loper. Ik heb 3weken hard getraind en 1week als recuperatie periode. Dit doel was niet haalbaar geweest zonder mijn basis trainingen voor de hel. De laatste 2 weken waren zeer intensief maar een tube voltarengel en een pakje spierontspanners waren mijn redding.

D-Day 20/12/2020

Omdat alles “coronaproof” moest verlopen heb ik mijn auto wat verder geplaatst van de startplaats, daar waar ik me rustig kon klaar maken en kon wachten op mijn waterdragers. Vervolgens naar de denkbeeldige start. Voor vertrek nog even warm lopen en de “te” warme kleding uitdoen. Eindelijk de start.. met het nummer “high way to hell” een ideaal vertrek.

Mijn plan was om 4:00min/km aan te houden gedurende 2u. Na deze twee uur even aanvoelen hoe de benen gingen en eventueel aanpassen indien nodig. De eerste helft van de marathon wilde Gunther Van Hasselt hazen voor mij. De laatste 7km wilde hij terug voor zijn rekening nemen (Als zijn spieren niet opgesteven zouden zijn). Tijdens het lopen was er altijd een goed overleg: “gaat het? goed gevoel? goed tempo?”. Gunther zei om nog niet teveel te praten want dat zou ik me later nog beklagen. Voldoende eten en drinken is belangrijk, dit met behulp van de waterdragers die ook het tempo mee opvolgden. Één van de drie rondes gelopen (14.10km) op 56min (3:58min/km) ideaal op schema! Het gevoel was op dit moment goed.

Een aantal kilometers verder stond de taxi klaar voor mijn haas. Gunther wenste me succes en hoopte volgens mij ook wel dat hij de laatste kilometers terug samen met mij kon lopen. Nu was het de taak van de waterdragers (volgend met de fiets) om de snelheid in het oog te houden en me attent te houden om voldoende te eten en te drinken.


Ronde twee.. 56,06min dus 6sec verval op ronde één. Met in mijn achterhoofd dat we al 28.2 km hadden gelopen en ik nog steeds op schema lag was het verdict duidelijk. Binnen de 3 uur eindigen met 1 uur per ronde (wat voor mij ideaal is). Tegen het einde van ronde twee begon mijn boven bil te trekken, een kwaaltje waar ik ook mee te maken had tijdens de trainingsweken maar voor de rest voelde alles nog heel goed. Even had ik schrik dat de bil me toch parten zou spelen.

Ik wist goed hoe alles zou verlopen en hoe het parcours me voordelen/nadelen kon geven ..wind op kop, vals plat, mentale opkikker. Er was me verteld dat je vanaf 30km moeilijkheden kon ondervinden en dat was inderdaad het geval. Op km 32 begon mijn kuit serieus te trekken en strak te staan. Op het einde, 7 km van de meet heeft Gunther zich klaargemaakt om me te helpen in de laatste kilometers. De eerste woorden die Gunther tegen me zei “Ooh dat gaat hier precies nog goed, welk tempo moet ik aan houden?”. “Gewoon zoals daarstraks 4:00min/km en aan De Baan alles open” zei ik met een lachje (hopende dat ik dit nog kon).

Stef zei

Toen Gunther begon met helpen ging het tempo terug naar de 3:55-4:00 min/km. Op voorhand had ik een gedeelte van het parcours is mijn hoofd waar ik bij dacht het moeilijk te krijgen en inderdaad, exact dat stuk was heel erg moeilijk voor mij. Vals plat, wind op kop maar tanden bijten met als gevolgd dat de hartslag snel omhoog ging. Op dit moeilijke momentje wilde ik toch verminderen in tempo maar mijn ambitie zei iets anders. We zijn blijven doorlopen tot we terug wind in de zij kregen (in mijn hoofd tellen met het doel dat ik voorop had gesteld een tijd halen van 2 uur 50 zou toch mooi meegenomen zijn). Een stukje wind af, zorgde ervoor dat we even rustiger aan konden doen en de benen een beetje los konden zwieren.

Het laatste stuk, het laatste deel voor de finish. Ik had mezelf voorgenomen om nog te versnellen ter hoogte van de bebouwde kom in de baan. Een aantal meters voor dat ik wou versnellen zei Gunther me nog “de slijkstraat is jouw moment”. Toen hij dit had gezegd kwam het competitiebeest in me naar boven en ik bedankte mijn perfecte haas voor alles.
Het was nog wel een einde tot aan de finish maar het voelde “juist” aan om hier al te versnellen. De eindstreep en de supporters hebben me de laatste kracht gegeven om de marathon af te werken.

42.2km - 2:48:10 voor mijn eerste marathon, dit smaakt naar meer!!

Nogmaals een dikke merci aan:
-de Posthuistoempers omdat ik mee mocht doen.
- de Coach voor de goede begeleiding en schema’s (Kris Vermeiren)
- de supporters naast het parcours en de vele berichtjes.

KaDee zei

Mooi verhaal mannen, prettig om lezen. Klak af voor jullie prestaties. #klasbakken

Kavee zei

Alle twee toppers!! Bart die de trainingen heel precies heeft opgevolgd en mij daarin veel vertrouwen heeft toe bedeeld. En Stef die ik wel wat moest temperen om niet altijd te hard te gaan maar dat deed hij wel op de juiste moment, namelijk in zijne marathon! Proficiat manne, fiere coach👍👍

Muiske zei

Grellige beiren gullie, klak af...