Hel van Kasterlee (15-105-30)
1. Seppe Odeyn - 8u08'41
2. Tony Goossens - 8u21'57
3. Bart Borghs - 8u54'57
...
9. Steven Bogaerts - 9u07'00
10. Kris Vermeiren - 9u08'47
65. Jan Van Looveren - 10u34'07
118. Stefan Fleerackers - 12u14'06
134. Win Eelen - 12u43'18
...
142. Patrick Sarens - 13u13'14
214. DNF/DNS
Alle vijf de FATters overwonnen deze échte kletsnatte Hel. Proficiat aan allen met deze knappe prestatie. Extra dikke duim voor de top10 plaats van Steven en Kris. Wij zijn in volle verwachting van hun relazen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
12 opmerkingen:
Ik was vandaag getuige van een ware veldslag voor de atleten. Modder, regen, nog meer slijk,... het materiaal kraakte maar ook meerdere sporters gingen letterlijk en figuurlijk kopje onder. Als je het allemaal nuchter langs de zijlijn aanschouwd, heb je soms zelfs de indruk dat het er een beetje over is. Een uitdaging is het zeker maar voor velen volgens mij geen gezonde! Mijn oprechte respect voor allen die deze calvarietocht volbrengen. Jan, Steven, Wim, Kris, Stef... goei gedaan gaste!
Het is idd niet gezond maar wat wij vroeger uitspookte ook ni hé Kadee :-).
Verslag volgt..moet de film nog eens afspelen....
fleer
http://www.youtube.com/watch?v=sfk_typdyxc&list=UUypTYJBr48dLi50EvXZKEow&index=1
Ziehier het verslag van de rode lantaarn.
Eind augustus in een verlichtend moment tot het besluit gekomen dat het stilaan tijd werd om op sportief vlak een ietwat deftige uitdaging aan te gaan. Aangezien ik amper kan zwemmen kwam ik al snel bij een duathlon uit. Kasterlee leek me (op dat moment toch) een strak plan.
Aangezien mijn loop trainingskilometers zich tot dan beperkte tot van den bureaustoel naar de printer en terug, besloot ik om wat trainingsadvies in te winnen bij Walter Vorsellmans. Bij deze wil ik hem dan ook bedanken om mij met raad en daad bij te staan.
Met de start van het lopen zet ik me maar bijna gans achteraan, want aan de tijden van de vorige jaren te zien, was ik me er al bewust van dat ik bij de laatste zou binnenkomen. Maar uitdoen was de boodschap, dus ik had me voorgenomen me hier niet druk in te maken en mijn hartslag in de gaten te houden. De voorspelling komt dan ook uit en na km 7 laat ik het laatste groepke ook gaan om alleen mijn weg verder te zetten. De laatste kilometers met de volgwagen in mijn rug (met een irritante sirene) loop ik als rode lantaarn de wisselzone in. Hier probeer ik wat tijd in te halen door vliegensvlug te wisselen en tel nog 6 personen die aan het wisselen zijn wanneer ik de wisselzone verlaat. Great!
Maar de overgang lopen-fietsen verteer ik zeer slecht. De eerste ronde krijg ik mijn hartslag met moeite onder de 180, noteer zelfs bij de minste inspanning 194 (terwijl ik tot dan dacht dat 191 de max was...). Ik voel me bovendien echt slecht en de paniek slaagt stilaan toe. En wat lag het parcours er anders bij dan op de trainingsdagen. Slijk, slijk en nog eens slijk. Op deze manier uitdoen wordt onmogelijk. Halfweg de eerste ronde wordt ik al gedubbeld door den eerste, ook niet echt goed voor de moral. Na de eerste ronde stop ik even bij de FAT bus, drink en eet wat en rij verder.
Een goei drie kilometer verder komt de verlossing. In een lekker ouderwetse spouwke (waar ik in het verre verleden wel heel hard op getraind heb) komt mijn ganse maaginhoud eruit. Man, deed dat deugd! Terug de fiets op en blij om vast te stellen dat de hartslag terug op normale waarden zit. Oef!
De FAT bus passeren geeft me telkens een enorme boost! Je kan niet geloven hoeveel deugd dat doet, telkens weer die bemoedigende woorden van fatters , vele vrienden, ouders,Walter, vrouwke en kinders, ... Elke ronde werden de aanmoedigingen ook wat feller, wat me deed vermoeden dat den bak trappist en bier stilaan leeg begonnen te geraken. Echt waar mannen, bedankt aan iedereen!
Nog even stress in de vierde ronde, aangezien ik vóór half vier moet starten aan de laatste ronde, want anders zou ik uit koers genomen worden. Tandje bij steken en ruim 10 minuten voor deze deadline passeer ik de finish. Pff. De laatste 5 kilometer van de fietstoer rijd ik dan ook in het donker… Terwijl ik mij aan het omkleden ben voor het lopen zie ik Steven en een klein beetje later Kris over de finish komen. Wat een resultaat voor deze twee beiren. Wanneer ik de sporthal uitloop wordt ik gepasseerd door Jan, heeft die nog een vlot looptempo en ziet die er nog fris uit.
Ook nu weer verteer ik de overgang tussen lopen en fietsen slecht en komt weer gans de maaginhoud na een kilometer of 7 eruit. De rest verstand op nul, zo lang mogelijk proberen te lopen, maar ook regelmatig moeten stappen/stretchen aangezien de krampen in mijn benen niet meer te harden zijn. Na de eerste ronde nog eens de Brechtse supporters die volledig uit hun dak gaan (hebben ondertussen ook de weg naar den toog in de sporthal gevonden) en me weer wat energie geven om toch door te gaan.
Tot slot met een content gevoel maar verschrikkelijk zere benen blij dat ik de rode loper over mag, waar de talrijke supporters me een laatste keer luidkeels aanmoedigen. Kippevel… Nog eens bedankt aan iedereen!
En last but not least nog een dikke merci aan mijn coach Jan,want na een ganse dag in de regen nog eens dertig kilometer in de regen tegen 8 km/u fietsen is ook niet evident. Chapeau en echt bedankt makker!
Wim
één plaatske dichter in reusel, ééntje in wuustwezel, zou het in kasterlee ook lukken om me te verbeteren ? Een vraag die ik mezelf dikwijls gesteld heb. De training begonnen begin oktober en het aantal uren per week nog wa opgedreven tov vorig jaar. Hiervoor heb je volgens mij devolgende zaken nodig: tijd, karakter, een blessurevrij lijf, en een goei vrouwke (merci schatteke). Dus een ideaal voorbereiding gehad waardoor ik met vertrouwen aan de start stond. Na een 58 minuten (in den tijd van den uitslag zit volgens mij de eerste wissel bij in) terug in de sporthal om de baggerwerken aan te vatten. Ik dacht vorig jaar alles gezien te hebben, neen dus. Mijn geluk was dat het ne graad of 13 was zodat er van kou voeten geen sprake was. De beste sporen liggen gewoonlijk int midden van de plassen dus geen risico's pakken om deze te ontwijken. Toch steken er de eerste ronde mij een 10 tal renners voorbij en slaat de twijfel weer toe. Geprobeerd bij een groepke van 3 aan te pikken maar na ieder fout spoor te kiezen int rood moeten gaan om terug aan te pikken. Laten gaan dus en eigen tempo zoeken, net als vorig jaar. Zoals de wim al zei, na iedere passage langs de ecotechnics-FAT bus terug me volle moed nen nieuwen toer begonnen. In den 3de ronde begin ik last te krijgen van buikkrampen zodat ne sanitaire stop in een boske zich opdringt. Uiteindelijk terug de sporthal in waar de Joris mij staat op te wachten voor ne supersnelle wissel en het nieuws dak ongeveer 16de ben. Er hebben er blijkbaar veel opgegeven tijdens het fietsen, zodat mijn tactiek van rustig eigen tempo fietsen toch weer de juiste bleek (waarschijnlijk zullen er ook wel wa fietskes het begeven hebben). Het lopen ging onmiddellijk vlot, toch duurde het bijna ne hele ronde voordat ik iemand int vizier had. Twee kakskes later kon het voorbijsteken beginnen, yes. Menne coach telde goed mee en werd het duidelijk dat top 10 er in zat. Rond km 23 zagen we de gebroeders vermeiren en ja da geeft nen enormen boost. Dit was nodig want het tempo was serieus aant zakken. Ondanks mijn enorme bewondering voor de Kris alles uit kast en erover kunnen gaan. Net als vorig jaar met de 3de looptijd de rode loper op waar de vele supporters en m'n kindjes mij staan op te wachten. Ene minuut voelt ge plots geen pijn meer van adrenaline en emoties, maar daarna stapt ge weer rond als nen hoogbejaarde mens.
Vooral laatste 10 km lopen meer afgezien dan vorig jaar, waarschijnlijk door het zwaarder fietsparcours. Nooit meer dacht ik, maar als ik den uitslag bekijk, tja. Top 4 ver buiten bereik, de 5de zit op 8 minuten zodat met betere fietsbenen nog iets mogelijk is. We zullen wel zien.
Nen helen dikke merci aan alle supporters, Greet, Joris (perfect gedaan man), Wim (gebruik van bus en fietsophaalservice).
Schol,
bougie.
Chapeau mannen, men klak af!
Grtz,
Muiske
http://www.youtube.com/watch?v=oX9AxrWSXxI&list=UUypTYJBr48dLi50EvXZKEow&index=1
Geen weer voor nen hond buiten te jagen !! zelf ook nie buiten geweest ! Respect gasten !!
Vorige zondag was het zover…DE HEL VAN KASTEL.
Na een kortere voorbereiding dan 2 jaar geleden was ik best benieuwd hoever ik zou geraken. Even snel of traag de eerste 15 lopen was de bedoeling….en dit lukte. Vol goede moed de fiets op. Na 1km passeerde ik de FAT bevoorradingsbus, ook bij de begeleiders (Ben, Joris, Peter, Koen en Jakke) zat de sfeer en goesting er goed in. De eerste 8km op de MTB fietste ik op een half uur…ja watte. Wat er toen door men hoofd spookte….een woord wat er niet in mocht zitten. Ach we zullen wel zien. De doortochten bij de FATTERS waren geweldig…geen woorden voor, nogmaals dank. Terug vol goede moed de 2de ronde in. Ma telkens dacht ik aan sto… Het was steeds uitzien naar de bevoorrading. De volgende toer haalde de Kris me in…met de woorden GO FAT GO…we geven niet op. Geen keuze dus en gaan. Het parcours werd slechter en slechter ma wetende dat er veel volk uit Brecht en Loenhout onderweg was zorgde ervoor dat het verstand op nul ging en enkel trappen de boodschap was. Even later passeerde Steven me en ook hij had overal last van, dus geen gezeur en doorbijten. Terug in de bewoonde wereld zag ik de kindjes en het enige wat die zeiden was “ni opgeven papa”. Na ongeveer 7.25u enkel met de fiets onderwegen te zijn geweest kon ik eindelijk gaan lopen. Marnix (collega) vergezelde me en de eerste km gingen vrij goed. Ik was content dat ik mocht lopen…jaja genoot van het lopen. Na een tiental km kwam den Ben ons tegemoet en na 1 toer was den Ben degene met wie ik naar de finish zou lopen (jawel ook den Ben liep af en toe…voor de koude denk ). Het ging me slechter en slechter af ma Ben en Marnix zorgde voor de nodige peptalk tijdens het lopen. Na 12.15u eindelijk met de kindjes over de meet…dankzij hen de begeleiders en de vele supporters kon ik deze loodzware wedstrijd uitdoen. Merci aan jullie allen en aan men vrouwke Tinne. Thanks…
Tijdens de wedstrijd en vlak erna vertelde ik iedereen nooit meer…ma met een betere voorbereiding denk ik dat het toch langer genieten kan zijn dan enkel in de laatste seconden.
Nog ne proficiat aan alle FATTERS. Bijna 1/3 heeft opgegeven ma ne FATTER was daar niet bij… Trouwens op de vele filmpjes is het FAT alom tegenwoordig.
Op naar het teerfeest…
De fleer
6 weken na den halve van Lanzarote de "hel van kasterlee" moet toch wel te doen zijn was mijn gedacht toen ik inschreef . Ik heb nu toch al wat meer van die langere wedstrijden gedaan en dacht met die ervaring er toch en mooi resultaat te behalen. In nen halve of hele triatlon heb je altijd momenten dat je wat kan recupereren, maar dat was in de hel dus niet het geval.Goed mee gestart en na 2km waren we met en groepje van nen man of 10 weg . Het was en zeer strak tempo dat er gelopen werd maar ik moest niet forceren om te kunnen volgen. Stilletjes aan moesten er atleten lossen en op 3km voor de wissel gaf Seppe O er al eens en snok aan. Toch als 4de de wissel in en als 6de eruit. Op de fiets ging het al snel minder goed en voelde ik dat ik niet genoeg kracht had om de kop van de wedstrijd te volgen.Na 2 ronden ben ik gestopt bij men fietsenwissel omdat ik die moment helemaal kapot zat!! Wat is er toch aan de hand vroeg ik mezelf maar af en onze Peter sprak me nog wat moed in.Na 2 min toch beslist om verder te doen en het beste ervan te maken. Stilletjes aan begon ik er terug wat door te komen en begon ik ook terug wat meer te drinken en eten.Na de 5de toer de wissel in als 13de en met en super snelle wissel beginnen lopen. Maar eigenlijk waren de benen 2u geleden al leeg!! Hoe ga ik gan nog 30km lopen? Vanaf km1 heeft onze Peter me vooruit gepraat. Ik mocht het tempo kiezen en hij zorgde dat ik bleef lopen!(gelleke hebben?,beetje cola?,komaan ge hebt al 30% achter de kiezen!) Zo reed hij 24km naast mij en toen werd hij ineens stil?! Ik wist toen al direkt hoe laat het was, de steve was op komst! Met een tempo dat ik niet kon volgen kwam hij erover en sprak me nog wat moed in ! Sterke beir, goed ingedeelde wedstrijd en karakter!! Proficiat Bougie ge waard beter! En 2min na de Steve de rode loper op en kei content dat ik er was! 10de plaats! Dus 2 fatters in de top 10 van de "Hel van Kasterlee"!! Maar natuurlijk evenveel respect voor die andere Fatters; Jan,Fleer en Wim! Zeer veel dank aan mene begeleider(Peter), Steve Krijnen, al die andere begeleiders en Fatters die stonden te supporteren! Ik zen muug nouw en ga wa rusten.
Kavee
Hel yeah,
Afgelopen zondag de hel, noodgedwongen als begeleider van onze Kris, van kortbij meegemaakt. Voor de begeleiders een echte Vlaamse kermis maar voor de deelnemers zware werkdag. Jongens wat heb ik genoten. Vanaf de eerste minuut met al wat in mijn mogelijkheden lag gesupporterd voor onze 5 topatleten. Echt knap hoe de FAT-eer werd verdedigd met lijf en leven. Tijdens het fietsen werd het duidelijk dat het superzwaar was dit jaar. De ene na de andere gaf op. Geen Fatter die daaraan durfde denken met een heel peleton mental-coachen. Na het fietsen moest het snel gaan voor onze Kris dacht ik. In de wissel heeft hij geen grond geraakt en voor hij kon gaan zitten waren zijn schoenen al verwisseld. Lopen moest hij nu doen en niets anders. Puur op karakter volgens mij. Verschillende atleten konden we inhalen en de top 10 plaats moesten en zouden we hebben. Den Bougie kwam er nog over, maar als we dat al van iemand konden verdragen was het wel van hem. Echt petje af man. Na de wedstrijd nog vlug alles ingeladen en afgesloten met een paar duveltjes.
Voor de statistieken. 100% van de deelnemende fatters is gefinischt. 40% van de deelnemende fatters zat in de top 10. Zelfs 20% van de hele top 10 was FAT-gekleurd. Volgens mij moeten we al eens gaan denken om het sponsorgeld serieus op te trekken. Eén ding is nu wel zeker. Als de hel na het leven er uitziet zoals afgelopen zondag, dan is het gedaan met braaf zijn en jaknikken.
Groeten,
Stoute Peter
Lang naar uitgekeken, eindelijk was het zover. Mijn doel was: finishen (wel tegen de limiet, maar niet erover). Mijn motto was: doseren, eten/drinken en niet opgeven (in volgorde van belangrijkheid)!
Om 6h coach Koen opgepikt en dan naar Kasterlee. Al direct de andere Fatters tegen het lijf gelopen, alles klaargezet, nog drie keer de urineblaas ledigen, een beetje opwarmen en klaar voor de start. Stipt om 8h klonk het startschot. Mijn chrono startte, maar mijn hartslag kwam er niet door. Het zou dus doseren worden op basis van gevoel. Het lopen ging lekker, maar de dag is nog lang, dus niet te zot doen. Na 1h07min de wissel in (3 min sneller dan verwacht). Om 9h16 op de fiets voor 5 rondjes (rondetijden: 1h12’, 1h16’, 1h18’, 1h16’ en 1h28’). Na 1 ronde voelde ik dat iets moest temperen. In ronde 4 wou ik niet langer onderweg zijn dan in ronde 3, dus iets versneld. Ik was ook blij dat ik (theoretisch gezien) over halfweg was: goed voor de moraal dat het vat dan nog niet leeg is. Tijdens ronde 5 een fikse regenbui. Dat zorgde ervoor dat sommige stukken die min of meer goed berijdbaar waren, terug voorzien werden van een vettig slijklaagske bovenaan, een pak zwaarder dus. Andere stukken bleven er even slecht bijliggen: ploegen door het slijk, plassen van min. 20 cm diep (idd goeie tip van de Steven: gewoon los erdoor rijden, niet proberen op het randje in het slijk aan te modderen :-)), baggeren door den akker waar ge 10 cm in het slijk zakt met uw voeten (fietsen was hier echt niet aan de orde). In ronde 5 zag ik dat Kris in een vlot tempo aan zijn afsluitend loopnummer bezig was. Het deed elke ronde wel ontzettend deugd om naast de FAT-Ecotechnics Helbijstandsservicewagen te passeren: voordat ik het bos indook de bestelling doorgeven aan Koen, bij het uitkomen van het bos stond hij klaar met de gevraagde koeken, bananen en drinken. Ik het gevoel dat ik daar nooit langer dan 1 minuut gestaan heb. Dat ging professioneel vlot. Na ronde 5 de wissel in voor het lopen. Hier had ik het meeste schrik voor: Zou ik het fietsen snel verteerd hebben en kan ik ‘normaal’ lopen? Dat viel wonderwel heel goed mee, na een 10-tal minuten liep ik een vlot tempo, zonder dat ik me moest forceren. Na een tijdje moest ik wel heel goed op mijn ademhaling letten, maar al bij al ging het goed. Om het kwartier eten/drinken om geen klop te krijgen (merci Koen, dat ging weer heel vlot). Den eerste ronde afgelegd in 1h14’ (heel content!) Bijna halfweg van ronde 2 begon de vermoeidheid toch stillekes door te breken. 5km voor de finish zat ik er door, ik voelde geen energie meer in mijn lijf, efkes wandelen, eten, drinken. Is dit de beruchte klop? Wordt dit nog 5km wandelen? Na een 300m toch terug beginnen joggen, heel regelmatig drinken. Na een 2-tal kilometer kwam ik er stillekes terug door. Nog eens ne kilometer later (met nog ±1.5 km te gaan) was ik er helemaal terug bovenop. Van de drie mannen die me tijdens mijn zwak moment hadden voorbijgestoken, had ik er ondertussen al ene terug gepasseerd. De twee anderen liepen nog een honderdtal meter voor me uit. Die moest en zou ik terug inhalen. Op het slijkpadje naast de molen had ik ze te pakken, efkes gas geven, het gat slaan en de laatste 200 m genietend naar de finish. Ik was ontzettend tevreden (10h 34’)! Zo tevreden dat er nog een folieke afkon (zie filmke op YouTube (deel 2) op 1h10’30’’ (Zij die nog samen met mij geshot hebben, kunnen het waarschijnlijk al raden (de uitvoering was echter niet meer perfect…)).
Nadien zaaalig douchen, nog effie napraten, de andere Fatters zien finishen en dan naar huis. Alles nog uitladen (man, ge maakt wa vuil op zo’n dag!) en bed in. Na een korte nachtrust (om 6h begon de film van gisteren zich in mijn hoofd opnieuw af te spelen en er was geen stopknop!) opgestaan en fietske op voor de eerste ‘hersteltraining’: naar de bakker en terug (Dat heeft zelden zo zeer gedaan :-)).
Nog nen hele dikke merci aan alle coaches en supporters en nen ongelooflijke proficiat aan de andere Fatters: finishen is een overwinning op zich!
Jan VL
Een reactie posten