Biratlon
Solo's
1. Nick Thijs - 1u06'50
2. Job Teblick - 1u07'03
3. Tom Verelst - 1u08'35
...
17. Koen Van Velthoven - 1u12'12
29. David Roeffen - 1u15'33
31. Filip Vermeiren - 1u16'33
38. Stijn Bogaerts - 1u17'40
70. Ils Aernouts - 1u22'44
118. Raf Van Looveren - 1u27'33
...
195. Katelijne D'Argent - 2u03'10
Duo's
1. FAT (Greg Heirman, Peter W en Tom VB) - 1u07'19
2. BIR - 1u10'13
3. De Bres Triatlon - 1u10'20
...
12. FAT 2 (Katrien J, Ben Verhoeven, Jurgen VH) - 1u15'17
37. Drie zwaantjes (Peter V, Joris B en Inne B) - 1u26'48
...
58. Demant 4 Cool - 1u48'39
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
1ste zaterdag van juli dus tijd voor de Biratlon. Na de 1/2 in Brasschaat heel de week nodig gehad om te bekomen, enkel vrijdag even gaan loszwemmen.
In tegenstelling tot vorig jaar frissere temperaturen dus toch m'n wetsuit maar aangedaan. Ik lag links in de vaart samen met kleppers als Stijn Bogaerts en Fili Vermeiren. Na het startschot direct vollen bak en ik merkte al vlug dat er water in m'n zwembril sijpelde. Slechts 400 meter zwemmen dus tijd om te stoppen was er niet. Centraal in de vaart zwom er een groepke vooruit en nog geprobeerd van aan te pikken maar deze gingen iets te snel. Volgens de supporters als 15de uit het water, vlug proberen te wisselen en dan de fiets op.
Met 2 gestart aan het fietsen maar al gauw werden we ingehaald door de bioracer sneltrein Jan De Henau en Hannes De Bock, samen met Lander Sels en Roel Van Der Donck. Het tempo ging met een ruk de hoogte in en ik moest serieus op m'n tanden bijten om aan te pikken. De 2de ronde sprong Jan weg en niemand kon het gat dichten. De laatste ronde haalden we nog enkele snellere zwemmers bij waardoor we met een man of 7 in de wissel kwamen.
Na een slechte wissel doordat ik m'n loopschoen niet fatsoenlijk aankreeg, zo hard mogelijk beginnen lopen. Dit ging verbazend vlot en ik kon goed m'n tempo houden tijdens de 2 rondes. Op het einde nog een sprintje en tevreden als 17de over de meet.
Even later finishte Tom Van Beeck als winnaar bij de trio's! Proficiat!
1ste weekend van juli… geen BIRathlon maar wel de mooiste wedstrijd van ´t jaar…XTERRA France!
In de striemende regen zaterdagsmiddags gearriveerd in Xonrupt. Dirk en ik zagen al verschillende atleten verkleumd en onder de modder terugkeren van hun verkenningstochtje. Daar hadden we geen zin maar was wel de aanleiding dat ik mijn RR omwisselde voor NN banden. Tegen de avond klaarde het op en wij weg. Ik was het weeral vergeten hoe mooi maar ook hoe steil de beklimmingen weeral waren. Ons tochtje op het gemak (voor zover dat mogelijk is bergop en door ´t slijk) afgehaspeld.
Gelukkig was het op D-day veel mooier weer. Niet te warm maar wel zonnig, een vettig parcours en zwemmen met wetsuit… allemaal in mijn voordeel dus ik zag het wel zitten. Dit gevoel veranderd al snel na de start in het behoorlijke koude water. Na een paar honderd meter was ik al genoodzaakt enkel slagen schoolslag te doen om te bekomen. Ik heb me daarna dan ook wijselijk aan de buitenkant van de meute. Daar kon ik rustig mijn ding doen maar maakte wel extra meters. Een de verste boei voorbij kwam ik wonderwel in een goed ritme en kon nog heel wat verloren plaatsen goedmaken. Ongeveer halfweg het deelnemersveld kon ik net als vorig jaar aan het fietsen beginnen. Met gevolg dat ik ook deze keer tijdens de eerste kilometers bergop meer gewandeld heb dan gefietst. Frustrerend maar je doet er niets tegen.. eens er een paar afstappen, staat de rest ook te voet. Toen er meer ruimte kwam, ben ik aan een inhaalbeweging begonnen. Het ging goed maar echt goede benen had ik ook niet. Na de eerste ronde telde iemand mij als 230ste… milj**r dacht ik bij mezelf …dat is veel slechter dan de vorige jaren. Ik wist dat ik nog veel moest opschuiven maar ik kwam gewoonweg power tekort om bergop een tandje groter te trappen dan de andere rondom mij. Het was dikwijls in het treintje op het kleinste verzet naar boven in plaats van weg te rijden en op te schuiven. Uiteindelijk na het fietsen als 162ste beginnen lopen (vorig jaar als 82ste!). Omdat het fietsen toch al de nodig krachten had gekost gingen de eerste loopkilometers bergop heel moeizaam. Halfweg kwam ik meer in mijn ritme en kon ik nog wat opschuiven om uiteindelijk als 137ste te eindigen. Ik had wel op iets beters gehoopt maar er zat vandaag niet meer in dus kon ik niet anders dan content zijn. Achteraf met familie Van Dyck nog een frietje gaan steken (merci voor ´t gezelschap) en gaan kijken hoe de Fransen niet alleen mij en Dirk klein kregen maar ook die andere Vikings in de pan hakten. De kans dat we de IJslanders ooit nog terug zien op een groot voetbaltornooi is volgens mij kleiner dan de kans dat ik volgend jaar weer aan de start zal staan in de Vogezen. Kandidaten?? (Neeje Piet, geen trio´s toegelaten)
Een reactie posten