Fast Action Team: Triatlon Eupen

zondag, augustus 02, 2015

Triatlon Eupen

Triatlon Eupen (1800-80-21)

1. Willem Brems - 4u02'03

2. Sanne Swolfs - 4u05'14

3. Fabian Rahn - 4u07'56

...

62. Filip Vermeiren - 4u51'27

68. Maarten Joris - 4u53'23

...

262. Serge Van Genechten - 7u08'35

4 opmerkingen:

Unknown zei: De vermoeidheid is stilaan uit de benen! De frustratie zal nog even nazinderen. Tijd voor een verslag aan de geïnteresseerden.
2015 het jaar waarop de RAKET 2 grote stippen op zijn kalender had gezet. De eerste was XTERRA FRANCE, waar een blessure roet in het eten gooide. De 2de was het eerste weekend van augustus. Op "weeral" het aanraden van mijn neefke, bleek de Halve Triatlon van Eupen een fantastische wedstrijd te zijn. Ik had wel eens zin om te proeven wat deze afstand voor me zou betekenen. Thuis goed overlegd, want de mensen die me kennen weten dat ik er dan 100% voor wil gaan. Half werk leveren we niet.

Dankzij een verjaardagscadeau van Griet kon ik beroep doen op de vakkennis van Jeroen Dingemans @ 185! Hij zou een klein half jaar schema's voor me maken, met deze twee grote wedstrijden in het achterhoofd.
Vele uren heb ik getraind, literkes bier heb ik laten staan ... maar ik had het er voor over. Soms wel wat discussie en spanning in het huishouden. Het hoort erbij zeker? Ik heb getracht om zo veel mogelijk trainingen te combineren van en naar het werk. Weer of geen weer, ik heb me voor 95% gehouden aan de voorgeschreven trainingen en dat maakte me trots. Ik voelde me stelselmatig ook sterker worden en ook de omgeving viel dit op.

Samen met Fili (de rust zelfe), mijne soigneur (Zjereir krijgt alles kleir) en zijn gezin reden we op zaterdag naar het pittoreske Eupen met de geweldige FATBUS. Niet alleen wij, maar ook de organisatie kende de nodige zenuwen. Toen we aankwamen ging er dadelijk een kennismakingstriatlon starten waardoor we niet tot aan het begin konden rijden. Met mijn festival- en kampeerervaring + mijn mix van Duits-Nederlands-Frans stapte ik naar de eerste beste boer in de buurt om te vragen of we hier ergens ons groot gevaarte konden parkeren. De sympathieke eigenaar wees ons meteen naar een doodlopend straatje vlakbij zijn Bella. Fantastisch uitzicht en de nodige rust maakte dat we precies op reis waren.
Er moest natuurlijk geracet worden de dag erna. Daarom werden de klapstoelen meteen uitgezet. De beentjes gingen omhoog en de WITTE spaghetti werd voorbereid. De atleten moesten TAPEREN, de soigneur dronk zijn biertje! Een rijstpapje als dessert en liters water gingen binnen. Het laatste zorgde ervoor dat ik 's nachts wel 10 keer moest pissen en dus zeer onderbroken had geslapen.
De dag erna werden we vroeg gewekt (2 klein mannen slapen niet lang).Het was de dag van de waarheid. Pannenkoeken met honing gingen vlot binnen. Om 9u vertrokken Fili en ik vrij ontspannen en met het nodige gerief (NB: Fili moest nog een helm oppikken bij een andere topatleet Wouter Van der Mast)richting de start. Moeder en vader Joris waren ondertussen (ook daags voordien) reeds aanwezig.; 11:52 p.m.
Unknown zei: VERVOLG:

Het was zover! Nog snel een immodium, beetje inzwemmen en dan in het stuwmeer met op de achtergrond Conquest of Paradise! Het startschot ging af om klokslag 10 uur. Mijn nieuwe pak zat meteen goed en ook mijn armen deden wat ik ervan verwachtte. Ik zat in een groep te zwemmen met totaal geen benul van mijn positie. Jammer genoeg moest ik deze groep na het keerpunt lossen en had ik op een bepaald moment het gevoel dat ik alleen aan het zwemmen was. Ik dacht zelfs dat ik plots laatst hing. Tot ik wat meer naar rechts keek en zag dat ik aan het uitwijken was van mijn baan. Terug de focus erop en na 31 minuten kwam ik uit het water. Ja, ik ben tevreden van mijn zwemtijd!!!
Dan begonnen aan het fietsen en dat ging lekker. Slechts enkelen staken me voorbij, maar dat was ingecalculeerd. Wat me bezighield was ... Waar blijft Fili :-)? Voorlopig zag ik hem niet na het keerpunt. Wat me wel opviel was dat ik mijn velg begon te voelen. Iets waar ik zo voor vreesde, vond plaats. Ik had een lekke band. Snel naar een veilige plek afgedaald en iemand gevraagd om mijn fiets vast te houden. Ondertussen legde ik mijn enige reserveband en gebruikte mijn bommeke. Kostbare tijd ging verloren. Vloekend, tierend en gefrustreerd stapte ik terug op mijn fiets om volle kracht vooruit te vlammen. De benen voelde goed! Tot 4 à 5 km voor het einde van de eerste ronde van 22km reed ik weer plat. Nu was het niet alleen frustratie maar vooral ook emotie wat ik me opkwam. Waarom? Dit meen je niet! Moet ik altijd pech hebben? Is me nu niets gegund? Allemaal vragen gecombineerd met enkele tranen! Ik had er zo hard voor gewerkt en het mag precies niet zijn.
De ronde reed ik uit tot aan ons moeke, voke, Geert, Isabel en hun kinderen.
Ze liepen mee tot aan de mecanieker bovenop het begin van ronde twee. Daar werd besloten om een nieuwe buitenband en binnenband te leggen en voort te gaan met de race.
Een portie adrenaline en een groot FUCK YOU gevoel stuwde me verder. De ene na de andere werd opgepikt en na 3 ronde zonder mechanische pech kon ik aan mijn favoriete onderdeel beginnen ... HET LOPEN!
Harslag een beetje onder controle gehouden de eerste ronde en dan de gas open. 21km afgewerkt in 1u 30min daar mag ik tevreden mee zijn.
Gestrand op plaats 68, 2 min na mijn "partner in crime" GROTE MENEER FILI!

WAT ALS? ... Die vraag kan ik me nu wel duizend maal stellen. Eén ding is zeker: MAARTEN JORIS GEEFT NIET OP!!!

We komen ooit terug naar Eupen, met vrouw en kinderen. Onze kampeerplek is al gereserveerd en nieuwe banden worden op de FATBUS gelegd (ja, ook deze reden we plat) :-); 11:57 p.m.
koenvd zei: Den aanhouder wint, Maarten. Met zo'ne form zullen de resultaten wel volgen.
te beginnen met sterke peer...; 11:31 a.m.
Anoniem zei: Je hebt weer een schoon verhaal neergepend Maarten.
Het moet inderdaad ontzettend balen zijn wanneer je met pech moet afrekenen, en dat in de 2 grootste wedstrijden. Wetende dat je fysiek in topvorm bent en toch de finish haalde, maakt hopelijk iets goed.
Dirk; 6:41 p.m.