1. Faris Al-Sultan - 8u42'40
2. Miquel Blanchart - 8u52'08
3. Kirill Kotsegarov - 9u04'09
...
32. Kris Vermeiren - 9u53'58 (6 age-grouper!)
630. Filip Vermeiren - 12u12'21
...
1916. ???
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Het Fast Action Team is ontstaan uit een groep van vrienden die regelmatig deelnemen aan allerhande wedstrijdjes, gaande van een stratenloop tot een triatlon. Je kan ons ook vaak vinden op 'den après' van diverse evenementen. Onder het motto 'deelnemen is het belangrijkste, zolang we af en toe maar een bommeke laten vallen!' gaan we proberen om ons zoveel mogelijk te laten zien op diverse sportmanifestaties. Oh ja : FAT rulez!
Privacy
FAT INFO
Blogarchief
SB-PRINTING
QUIFIT
TOYOTA VAN DIJCK
TUINMACHINES BOGAERTS
CAFE FAR-WEST
FILITRANS
VERVOER VAN DYCK
VERSMISSEN JANSSENS & PARTNERS
PURESKIN
FIETSEN MARIEN
LANDMETER BERNAERTS
MARTENS BESTRATINGEN
Bussponsor
15 opmerkingen:
'k zen trots op ullie!
En de KaDee is niet alleen :-)
Het is geweldig wat jullie weer presteren.
Kris loopt nog even een marathon van 3u20 !? Een FATer op dat niveau, het blijft onwerkelijk.
En Fili eindigt vlotjes in de eerste helft, met oa een heel goeie fietstijd. Het zal niet simpel worden om zijn wiel te houden deze zomer.
Dirk
Aan de tijden te zien moet het daar zware kost geweest zijn !!
Proficiat aan de broertjes !!
18 mei was al lang een datum die rood stond aangekruist in men agenda!!
Na een vlotte reis op 12 mei kwamen we aan in ons veel te grote huis dat we hadden gehuurd op Lanzarote.Vlug de fietsen in elkaar gestoken en nog 2u gaan losrijden om de stramme spieren te verzorgen na het vliegen.Losrijden op Lanzarote gaat eigenlijk niet want het gaat oftewel naar boven of naar beneden, er zijn bijna geen vlakke stukken.Omdat ik er nu dan voor de 4de keer kwam kende ik het eiland al als men broekzak en dat zou in mijn voordeel spelen tijdens de wedstrijd. De dagen gingen snel voorbij en ik had ondertussen al een flinke verkoudheid opgelopen,de stapel zakdoeken zakte zienderogen en ik moest meer en meer hoesten ook.Toch moesten we van te voren is het zwemparcour gedaan hebben ook en dit deden we dan te woensdag en vrijdagmorgend. Ik was overtuigd dat ik een snelle zwemtijd zou kunnen neerzetten(55min).De laatste 2dagen voor de wedstrijd vooral veel gerust en gegeten en gedronken.Klein beetje angst had ik of mijn zadelpen niet zou zakken want met het vastdraaien was het boutje zotgedraaid maar voorlopig bleef ze zitten!Vrijdagmiddag alles gaan klaarzetten en de bike-cheqin ging vlot.Zaterdagmorgend om 4u aan tafel voor een stevige maaltijd want het ging nodig zijn. Laatste fietscontrole en de wetsuit aantrekken en toen begon het te regenen! In de 22jaar dat ze de wedstrijd organiseren was er nog nooit regen gevallen maar nu dus wel.15 min voor de start ben ik dan gaan inzwemmen , het was nog donker door de vele wolken en regen die er viel. Na goed te hebben ingezwommen kwam ik uit de oceaan en de rest van het pak stond allemaal al klaar! Shit helemaal vanachter aanschuiven was de boodschap. Door mijn kleine gestalte ben ik er dan toch nog ingeslaagd net voorbij de eerste helft klaar te gaan staan! Eigenlijk was er een vak voorzien voor zwemmers die onder de 65min zouden zwemmen en dat was net na de pro's, maar daar zat ik nog ver achter. Geen paniek dacht ik want de dag is nog lang!Toen het startschot ging stond ik zeker nog 15 lange sec stil omdat we allemaal onder de boog doormoesten! Vanaf toen was het vechten voor en plekje waar je je armen en benen kon gebruiken om te zwemmen. Ik ben dan even dwars over de massa heen gezwommen om langs de buitenkant(meer meters) voorbij te kunnen! Eens ik wat ruimte had begon ik direkt voorbij te steken en dat heb ik de volledige eerste ronde gedaan. We moesten even en rondje over het strand lopen om dan de 2de ronde van 1.9km te zwemmen. Ik zag dat ik al ruim 29min had gezwommen en moest er dus nog heel wat inhalen. Ik dacht nu de kortste weg en ben dan vlak tegen de boeien beginnen zwemmen, maar haalde al snel een grote groep in die me niet doorlieten. Dan maar erover dacht ik maar dat werd niet geaprieceerd! Ik kon gewoon niet doorzwemmen! ik kon niet naar rechts want zat ingesloten, onder de touw door kon leiden tot DSQ dus dat was ook geen optie ! Het was zeer frustreerend omdat ik het gevoel had dat ik veel en veel sneller kon ! De laatste rechte lijn van 800m kon ik er voorbij en ben dan nog 2 grote groepen voorbijgestoken.58'en nog wa sec was mijn tijd en dus zou ik niet meer binnen het u op de fiets zitten!
(tweede deel)De wissel ging zeer vlot en dan begon toch wel het ondedeel waar de meeste voor vreesde en ik naar uitkeek! Na een zeer kou en nat voorjaar bij ons hier in Belgie had ik toch ook niet de beoogde km in de benen en van de 10geplande ardennen trainingen zijn er ook maar 3 doorgegaan! Hoe dan ook het zou een strijd worden met het eiland en de wind! Ik had voor mezelf en beetje en tijdsplanning gemaakt en zou rond die tijd dat bepaalde punt gepaseerd moeten zijn. Na 1u fietsen was ik men planning al voor en na 2u stond er zelfs nog 37km/u gem op de teller, maar toen moesten de echte steile en lange klimmen nog komen. Ik was als ongeveer 100ste algemeen beginnen fietsen en had na 2u de eerste pro's mannen al ingehaald. De klim naar Haria stond als zeer lastig beschreven en dit vooral door de felle tegenwind! Hier heb ik waarschijnlijk de verkeerde keuze gemaakt om geen andere casette te steken om deze klim soepel naar boven te kunnen rijden! Ik reed met mene 39-25 nog wel atleten voorbij maar het koste me heel veel kracht en die zou ik later nog nodig hebben voor de maraton! Het laatste stuk van de klim was het gewoon wringen en stoempen van de enen naar de andere trapper!Nog 75km te gaan en nu was er een afdaling van 15km gevolgt door een heuvelachtig stuk waar normaal de wind altijd meezit! Niet dus, niet dit jaar! Omdat de wind niet recht uit het noorden kwam maar uit het noord-westen draaide die soms rond een heuvel en kwam dan recht naar je toe waardoor je het gevoel kreeg weer windop te rijden en de snelheid eruit haalde! Hier heb ik dan ook besloten niet meer verder te jagen achter plaatsen naar voor en me in te houden om een goeie maraton te kunnen lopen! Ondertussen was de zon ook al volop van de partij en warmde het ook al fel op. De verkoudheid speelde me toch ook wel parten en ik kreeg het gevoel dat ik koorts aan het maken was! Gelukkig was dit niet het geval en voelde me na wat verfrissende waterbussen al terug wat beter. Ik had vooraf gehoopt om binnen de 5u30 te fietsen en dit lukte dan ook mooi. Omdat ik de laatste 20km op de fiets geen te zware inspanning meer had geleverd kon ik direkt in een mooi tempo beginnen lopen. Op de trainingen die ik van Marc kreeg en uitvoerde kon ik gemakkelijk 14km/u blijven lopen, uren aan en stuk! Dus zette ik me in dat tempo om zo proberen een maraton in 3u te lopen! Dit was het plan van te voren en dan zou ik zeer dicht bij het podiumin mijn age-group zijn. Het was 1 grote ronde van 19.8km en dan nog 2 van 11.2km. Na de 1 ste grote ronde zat ik nog op schema want ik draaide op 1u27min en had nog een zeer goed gevoel!
(derde deel)De hitte begon wel stilletjes aan zijn tol te eisen en ook de vele lopers die overal op het parcour liepen werkte tegen! Iedereen mag eigenlijk rechts van de weg of links van de weg of op het voetpad lopen en daarom was het soms wel moeilijk om voorbij te steken! Ondertussen had ik te horen gekregen dat ik 1min achter de derde liep! Marc had me vooraf gezegt dat als ik aan het afzien was dat zij dat ook aan het doen waren! Kwam het door de warmte of toch door de geleverde inspanningen op de fiets maar ik kon men tempo niet vasthouden en het zakte wat weg! De laatse keer gaan draaien en nog eens alles uit de kast voor de laatste 5.6km en de finisch was in zicht! Superblij met wat ik bereikt had kwam ik over de meet, ik wist zeker dat het slot voor Hawai binnen was! Even op het herstelbedje gaan liggen en dan naar onze fili gaan kijken! ik kreeg te horen dat hij last had gekregen van zen knie en vreesde het ergste! Maar dat was buiten deze beir van een broer gerekend, al moest hij kruipen van de zeer hij zou finichen! Ik kan het weten lopen of gaan met een ontstoken lopersknie gaat door merg en been! Daarom ben ik supertrots dat hij heeft voortgedaan, en ik denk dat hij het hier niet bij gaat laten en nog gaat laten zien wat er mogelijk was geweest!
Op 12 oktober zal ik dus voor de 2de keer in Hawai van start gaan en zal proberen men vorige uitslag te verbeteren! Bedankt Marc om da klein manneke van Loenhout te trainen en ook iedereen die nog succes en felicitatiemailtjes heeft gestuurd ook bedankt!
Normaal ga ik van start in Meer en dit om onze vrieden van de Meetria te steunen, ik hoop daar weer met een hele FAT of SP-TC delegatie aanwezig te kunnen zijn en er een leuke race van te maken!
Aloha, Kris alias Kavee
Knappe prestaties, gebr Vermeiren! Petje af!!
Dries
test
allee vooruit, t'ga nog lukke om ook mijn ervaring te delen ;-)
het meeste weet ge ondertussen al van nen echte ironman-atleet maar het was een prachtige,zware ervaring! met de nodige dosis gezonde stress en schrik op 12/5 vertrokken voor DE zwaartse uitdaging van mijn leven (op sportgebied hé). dat het zwaar zou worden, daar was geen twijfel over maar ik wou absoluut op een deftige wijze slagen in deze uitdaging! te beginnen met 3,8km zwemmen,ik had getraind maar of ik genoeg getraind had,??
als ge nen ironman bij hebt, is de voorbereiding de laatste dagen iets simpeller,dus deed ik hetzefde als wat hij deed!
dan 1u voor de wedstrijd is het toch een beetje ieders voor zich want ik zou hem pas terugzien aan de finisch,als ik er zou geraken!!
dan de start met ne man of 1800 het water in is echt om in uw pak te pissen, wat ik dan maar deed!!
ik zat na +/-400m een den eerste bocht direkt op mijn plaats denk want in dat groepje ben ik blijven zwemme,na 1900m even eruit en snel den tijd zien,35min18sec ..ok goe zeker proberen zo verder te zwemmen.
na 3.8km zwemmen 1u13min14sec !! da was ne goeie start, nen iets mindere wissel en dan de fiets op voor 180km met 2650 hoogtemeters en vooral veel (tegen)wind!!
de eerste 75km gingen zoals verwacht HEEL goe en toen al ongeveer 250atleten voorbijgegaan,maar het zwaarste stuk ging zich aanbieden dus eerst wat temporiseren en eten en drinken. dan op naar Haria en als ge da van benede ziet liggen is da dedju een eind,en hoog, en ge weet dat daarna nog geklommen dient te worden tot Mirador del Rio, ook een pokke-klim zelle! eenmaal boven en nog een degelijk gevoel zijn we aan de afdaling begonnen van +/-15km, daar zijn er toch wel een stuk of 20 terug voorbijgevlogen,afdalen is ook een kunst en ge kunt er ook tijd mee winne heb ik daar geleerd!
dan terug binnenkomen in Puerto del carmen is al een overwinning, veel geroep en geklap en lawaai geeft u weer moed om aan het laatste onderdeel te beginnen!!
DE MARATHON!!
ik moest mij al echt terug opladen om snel te wisselen, wat niet echt is gelukt(7min)maar allee.
vooruit met de geit en we waren vertrokke,een goei tempo vinden was nog ni zo simpel en duurde dan ook tot +/-5a6km voor ik mij goe voelde,als ik zo rondkeek kwam ik de Farris en den Bert en onze Kris tegen die al bekan op den helft zaten maar ze waren nog ni binnen dus was ik goe bezig!!
na de eertse 20km even gestopt bij ons moeder en Hilde om een beetje Cola te drinken en een paar gellekes mee te pakken en hop weer weg,da ging nog ni zo slecht!
mijn hartslag bleef wa hangen op+/-148 en ging ni meer hoger dus ik dacht,ik ga proberen ietske harder te lopen,en da ging goe voor ongeveer 1,5km!!!!!
inneens steken in mijn knie door merg en been, miljaar t'sal toch ni waar zijn zeker, eventjes gestopt gestretschd en terug vooruit! nog geen 2km verder vanneer hetzelfde en da ging in sneltempo van kwaad naar erger!
na ongeveer 30km kon ik gewoon NIET meer lopen en dus moest ik de laatste toer volledig al mankend wandelen. ik zat met een dubbel gevoel, ik zou in mijn eerste volledige IRONMAN finischen maar dan in een tijd waar zeker een uur afkon! ik kon mijn emoties niet de baas toen ik over de meet kwam en moest even alles op een rijtje zetten,met tranen in mijn ogen van ontgoogeling moest ik toch realiseren dat mijn eerste ironman gelukt was en dat ik eigelijk nog blij mocht zijn dat mijn knie niet van in't begin had tegen gewerkt.
een totaaltijd van 12u12min22sec is ok als ge niet weet waaraan ge begint,zeker in Lanzarote!
de afspraak bij een specialist is gemaakt en ik wil zo snel mogelijk van deze kwetsuur vanaf om daarna terug plannen te maken om mijn IRONMAN-verhaal verder te zetten en vooral om te kijken hoeveel beter ik kan.spijtig voor de collega's van MEETRIA maar ik ga in meer niet kunnen mee doen, als er iemand mijn inschrijving wil??
train ze en tot op een of ander evenement... GRTZ mankIRONMAN FILI
Ik ben fier om met deze IRONMANNEN te mogen trainen?
RESPECT
Altijd kiekevel als ge die verhalen leest...
Knappe prestatie heren!
Twee Ironmannen in één famille, en den derde heeft nog een afspraak met den ijzeren man. Pfff ja watte!
Proficiat aan de Vermeiren-brothers...
Een reactie posten