1/8 triatlon
1. Tom Suetens - 1u01'26
2. Wouter Wuilmus - 1u04'40
3. WTC Achterbos - 1u05'13
...
65. Stefan Fleerackers - 1u17'49
...
199. Ian Slootmans - dnf
1/4 Triatlon
2. Ruben Geys - 1u50'35
3. Stenn Goetstouwers - 1u52'27
...
53. Maarten Joris - 2u09'05
72. Koen Van Velthoven - 2u12'17
...
259. Walter Van Elshocht - dnf
5 opmerkingen:
Knap gedaan mannen. Voelde de hete adem van de FATTERS in mijne nek.
Samen in de wissel?
https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/181289_533345750057446_1115578461_n.jpg
Men eerste bij de H40...jaja 1973... Ik had stiekem gekeken welke tijd de eerste 3 vorig jaar hadden. Na wat telwerk moest ik dichtbij de derde plaats kunnen eindigen. Na het zwemmen lag ik nog op schema...maar het fietsen was loodzwaar en ik zag de 3de plaats verder wegschuiven...lopen is sowieso niet men beste onderdeel dus de boodschap was gewoon alles geven. Uiteindelijk was het verschil iets meer dan een minuut. Daarna nog 2 FATTERS aan het werk gezien. Tot aan het lopen hingen ze precies aan een elastiek. Sterke prestatie van Koen en Maarten. Op naar Malle maar zonder looptrainingen...een stressfractuur was vanmorgen te zien op de scan van men voet.
Vanwege de H40er
Iets te weinig stress vooraf waardoor ik maar net op tijd aan de startlijn stond. Ik lag op de 2de rij maar die 2 voor mij waren beter achter mij gaan liggen want duurde een tijdje voor ik ze kon passeren. Ik kreeg ook nog een slag op m'n bril waardoor ik water binnenkreeg aan 1 kant. Doorzwemmen was de boodschap want wist niet waar m'n fat collega zwom dus de zaak was om zo vlug mogelijk aan de wissel te zijn. Net uit het water hoorde ik PVR roepen dat de Maarten net weg was, enkele meters verder zag ik hem staan in de wissel op zoek naar z'n fiets. Vlug gewisseld en direct de pees erop; na enkele honderden meters was de Maarten al bij mij. M'n hartslag zat al boven de 175. In tegenstelling te Meetria vorig jaar (waar ik me de betere fietser achtte) was het nu duidelijk dat m'n overbuur de sterkere benen had. Ik kon aanklampen (op 15 meter weliswaar) en maar m'n beurten aan kop waren korter en minder krachtig dan de zijne. Enkel toen we Saartje Vandendriessche inhaalden zakte de Maarten z'n tempo even ;). Met z'n twee de wissel in en ik wist al dat het geen fat overwinning zou worden vandaag. Toch weer sneller gewisseld (deze discipline ligt me duidelijk het best) en geprobeerd van een strak tempo aan te houden. Nu kwam Maarten er snel over en ik kon z'n tempo niet volgen. M'n benen wilden precies niet meer mee en meerdere masters (5 min later gestart) kwamen er voorbij gesneld. Na 1 ronde en passage langs de supporters liep het terug vlotter en kon ik versnellen maar de raket was al ver buiten schot. De laatste km's nog enkelen terug kunnen inhalen en met goed gevoel geëindigd. Al bij al content van de wedstrijd wetende dat de trainingen ook minder waren tov vorig jaar. Dank aan de talrijke supporters Hans, Dominique, de 2 honden en de clan raketsupporters die mij ook vooruitstuwden, fleer, paul,... tot vrijdag in Brecht
Eerste kwart triatlon dit jaar. Hoe begin je aan zoiets na een lange en vooral slechte winter?
Maandag was ik met mijn buurman nog gaan zwemmen in Kalmthout. Daar werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Hij had zich aan de afspraak, van minstens 1 keer per week te gaan zwemmen, gehouden. Mijn armen pompten zich meteen vol en ik kon niet volgen. Ik die week dus nog een keertje extra gaan zwemmen op donderdag. Het heeft geholpen. Op een 2 seconden kwam ik voor hem uit water na een lange 1500 meter. De start was totale chaos en die boei bleef ver weg. Ik heb mijn ritme gezocht en heb er het beste van gemaakt. Moeder, vader, tante, nonkel en nicht moedigde me luidkeels aan vanop de zijlijn. Dat is het leuke aan 't zwemmen in 't kanaal.
Op de fiets snel Koen ingehaald om er dan de fors in te geven. Het gevoel zat goed. Zo met zijn tweetjes is toch altijd leuker dan alleen. Onderweg nog tijd gemaakt voor een schijn-Saganneke naar Saartje en dan terug knallen. Hier en daar deed de wind zijn best, maar we trotseerde hem. Een klein beetje meer power had wel op zijn plaats geweest, maar das voor een andere keer.
Samen de wissel in en dan het onderdeel waarin ik afscheid heb genomen van mijn buurman. Hij had al meermaals laten blijken dat hij diep was gegaan. Ik had nog een beetje reserve. Dit was wel buiten de steken in het middenrif en de grote blijnen, gerekend. Jammer, want een echte versnelling zat er niet meer in (ook niet na aanmoediging van de Voeze).
Gestrand op een 37ste plaats in mijn categorie en gezien dat er minstens 1 Halse Duvel in vorm is.
In ieder geval heb ik er van genoten. Er is nog progressie mogelijk, maar of dat voor 2013 is???
Volgend weekend Antwerpen ... KNALLEN EN DAN NAAR MALLE :-)
Ook van mijnentwegen bedankt aan de supporters: Ganse FAMILIE, Paul VR en vrouw, Marc Herremans en Griet, papa Stenn, de fotografen ... en last but not least Griet, Pepijn (onze toekomst) en Suzie (de andere toekomst)!!!
Een reactie posten