Kitzalpbike Marathon Ulta (94km, 4.400hm) - men
1. Markus Kaufman - 4u37'56
2. Daniel Geismayer - 4u41'50
3. Matthias Leisling - 4u51'35
...
110. Bart Anthonissen - 7u34'18
...
145. ??? - dnf
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Het Fast Action Team is ontstaan uit een groep van vrienden die regelmatig deelnemen aan allerhande wedstrijdjes, gaande van een stratenloop tot een triatlon. Je kan ons ook vaak vinden op 'den après' van diverse evenementen. Onder het motto 'deelnemen is het belangrijkste, zolang we af en toe maar een bommeke laten vallen!' gaan we proberen om ons zoveel mogelijk te laten zien op diverse sportmanifestaties. Oh ja : FAT rulez!
Privacy
FAT INFO
Blogarchief
-
▼
2014
(160)
-
▼
juni
(21)
- Stratenloop Nieuwmoer
- MTB Ravels #atbcross
- Koers Merksplas
- MTB Kitzalpbike Marathon Ultra
- Triatlon De Lollepotters
- MTB Hillclimb Kitzalpbike Brixen im Thale
- Gran Fondo Eddy Merckx
- MTB Geel #atbcross
- Ironman 70.3 Luxemburg
- Stratenloop Brecht
- Stratenloop Hoogstraten
- Tour de Lasalle
- Triatlon Retie
- MTB Moergestel #atbcross
- Kapellekesloop Minderhout
- Les Trois Ballons
- Koers Gooreind
- Kleipikkersrun
- MTB Dessel #atbcross
- Meetria
- Low Countries Mountainbike Tour
-
▼
juni
(21)
SB-PRINTING
QUIFIT
TOYOTA VAN DIJCK
TUINMACHINES BOGAERTS
CAFE FAR-WEST
FILITRANS
VERVOER VAN DYCK
VERSMISSEN JANSSENS & PARTNERS
PURESKIN
FIETSEN MARIEN
LANDMETER BERNAERTS
MARTENS BESTRATINGEN
Bussponsor
2 opmerkingen:
Het doel van het jaar zou de Trois Ballons worden en als dat lukte, dan zou die Kitzalpbike ook wel lukken. In januari of februari had ik wel niet stilgestaan bij die hoogtemeters. Na de Trois Ballons ben ik nog eens beter gaan kijken en stond mijn besluit vast, die 94 gaat toch iets te veel zijn, dus ik neem wel een kortere afstand.
Afgelopen week, toch maar besloten om er vol voor te gaan. Eerst voor iets inschrijven en dan afzwakken, dat is ook maar flauw. Alles in orde gebracht en op zaterdagochtend naar Kirchberg gereden. Op zo'n kleine 10km van waar we zaten. Mijn verzorgster was er klaar voor, dan ik ook wel zeker!
Er waren 900 starters voor 4 afstanden, waarvan dus de 94km met 4.400hm de zwaarste is. Doseren ging ik moeten doen en nergens de motor opblazen, dus rustig gestart, mooi opgewarmd en na zo'n 10km kwam de eerste klim. Gelijk goed voor zo'n 1.000m aan hoogteverschil. Het ging goed, niet super, maar het ging. Het laatste stukje was over een alpenweide en daar kon ik het eerste gedeelte nog opfietsen, daar waar velen te voet stonden. Ik kreeg flashbacks naar de Cristalp die ik ooit reed. Daar waren ook steile wandelstukken. Het ligt me niet en ik haat ze, maar ja, ik moest er door.
Katrien stond hier te wachten aan de top. Bidon gewisseld en naar beneden. Deze afdaling was gevarieerd, een stuk schotter, een stuk singletrack. Op naar de tweede klim. Deze klim moesten we ook nog een keer doen als laatste. Gelukkig was het eerste gedeelte over het asfalt, maar de steilste stukken gingen natuurlijk over de schotter/alpenweide. Geen nood om hier af te stappen.
Dan naar beneden over hoofdzakelijk bredere wegen. Ik ben niet de beste afdaler, maar het was fijn vast te stellen dat de vijf achter mij, er niet overkwamen en al zeker minder controle over hun fiets hadden als ikzelf. Beneden aangekomen, terug aan het werk voor de derde klim. Deze ging eigenlijk in twee stukken. Eerst tot 1.729m, dan een korte afdaling om dan weer te klimmen naar de top van de Pengelstein (1.924m). Als Jeroen aan het afzien was in Den Helder tegen een gemiddelde van +45km/u, zag ik nu sterrekes tegen 5 à 6 km/u. Hier keek ik naar uit, de langste afdaling van allemaal, welke ons bracht naar de laatste klim.
Ik zat hier bijna twee uur voor op de tijdslimiet van 15.00. Gewoon bovengeraken was het doel, naar beneden zou wel lukken. Iedereen had het moeilijk en uitgezonderd een duo, reed ik iedereen voorbij die ik zag. Allemaal lijken, mezelf incluis.
Katrien stond te wachten aan de top. Snel nog iets te drinken en dan naar beneden. Dat ging deugd doen, althans, dat dacht ik toch. De organisatie had echter de meeste technische afdaling gehouden voor het minst frisse moment van de marathon. Een echte enduro-afdaling en geen spek voor mijnen bek. Mijn lichaam deed pijn bij elke schok en de remputten in de elke bocht deden mij trager en trager rijden. Pfff, was dit waar ik naar uitkeek? Wanneer we vanaf een weide het bos in gaan zie ik het even niet goed en neem ik de hardcore way. Toch iets te zwaar voor een XC'er en ik probeer te stoppen. Ik bleef niet recht, overkop en mijn fiets kwam achter. Toen ik op de grond lag, zag ik dat er ook een 'chicken'-way was. Te laat. De fiets terug op en proberen er het beste van de te maken. De schrik zat er nu wel in en nog iets voorzichtiger. "Crazy", zei een andere deelnemer, "diese Trail ist nür für Enduro!". Ik kon hem geen ongelijk geven (Fleckalmtrail - https://www.youtube.com/watch?v=TvMlnU_SMP8
Blij dat ik er was, heel blij! Voilà, dat hebben we ook weer eens gedaan.
@ KaDee - kan je de hoogtemeters ook geen weging geven in het FAT-klassement?
@ Raket - als je de vakantie plant, eerst hier kijken: http://users.skynet.be/ivandh/marathon2005.htm
Brr.Bartje toch,wat doe je toch allemaal.Je bent een steile berggeit jongen.Lang leve de MTB voor u zekers.
Een reactie posten