1. Ruben Ruzafa - 3u14'41
2. Braden Currie - 3u15'40
3. Kris Coddens - 3u18'01
...
104. Kris Driessens - 4u13'22
...
642. Frank Faetibolt - 6u14'17
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Het Fast Action Team is ontstaan uit een groep van vrienden die regelmatig deelnemen aan allerhande wedstrijdjes, gaande van een stratenloop tot een triatlon. Je kan ons ook vaak vinden op 'den après' van diverse evenementen. Onder het motto 'deelnemen is het belangrijkste, zolang we af en toe maar een bommeke laten vallen!' gaan we proberen om ons zoveel mogelijk te laten zien op diverse sportmanifestaties. Oh ja : FAT rulez!
Privacy
FAT INFO
Blogarchief
SB-PRINTING
QUIFIT
TOYOTA VAN DIJCK
TUINMACHINES BOGAERTS
CAFE FAR-WEST
FILITRANS
VERVOER VAN DYCK
VERSMISSEN JANSSENS & PARTNERS
PURESKIN
FIETSEN MARIEN
LANDMETER BERNAERTS
MARTENS BESTRATINGEN
Bussponsor
5 opmerkingen:
Xterra France! Vorig jaar forfait moeten geven door knieproblemen. Mede door de straffe verhalen van Koen VD heb ik toen meteen voor editie 2014 ingeschreven. Dit jaar stond ik dus wel aan de start. Weliswaar zonder veel verwachtingen maar ik was wel van plan alles uit de kan te halen. Met goede benen zou top100 en binnen de vier uur de max zijn. We ‘ll see.
Wat vooraf ging aan de wedstrijd was niet veel speciaals maar wel bepalend voor het wedstrijd verloop. Zaterdagochtend vertrokken om in de loop van de middag in de Vogezen aan te komen. Zo goed als heel de autorit in de gietende regen gereden. Daar had ik niet op gerekend (volgens internet 20% kans op een buitje) want ik had net zomerbanden gelegd. Zaterdagnamiddag in de regen nog een verkenningsronde gedaan waarin ik van hier naar daar schoof. Niet te doen...en mijn slijkbandjes lagen thuis in de kast. NobbyNic banden waren te plaatse niet te koop dus kocht ik een of ander Italiaans B-merk. Roeien met de riemen die je hebt! Door de onverwachte bandenwissel miste ik nota bene wel het Argentijnse doelpunt.
Zondagvoormiddag wat rond gekuierd en gekeken naar de kids en de discovery-xterra. Om 14 uur was het dan eindelijk aan ons. Na een tumultueuze start een paar honderd meter moeten knokken om vervolgens helemaal buitenom in mijn tempo de 1500m af te werken. Op mijn horloge zag ik vluchtig 27min en nog wat...kan beter, dacht ik maar het gevoel wat nog prima. Maar 't zal nooit mijn ding worden. De MTB op en gelijk beginnen met 6km klimmen. Jawadde... Door de drukte was het geregeld afstappen en lopen. Verder rustig mijn tempo aangehouden en mijn hartslag geregeld in de gaten gehouden. Goed blijven eten en drinken... het ging redelijk goed (vooral in de afdalingen) en wat was ik blij met mijn groffer profiel. Na ongeveer een uur en een kwart begonnen we aan de volgende 20km. Bij het begin van die tweede ronde kreeg ik te horen dat ik ergens rond de 55ste plaats hing. Dat gaf vleugels daar ik vooraf top100 als ultieme doel had voorop gesteld. Ook wist ik dat wanneer ik deze positie kon vasthouden ik waarschijnlijk top3 kon halen in mijn age-group en een daarbij horend ticket voor het WK Xterra in Hawaii. So far, so good...tot rond kilometer 30 plots mijn gloednieuwe Italiaanse achterband leegliep. Vol ongeloof zakte de wereld even onder mijn voeten vandaan. Ik was in de veronderstelling dat de tubeless band enkel wat lucht was kwijtgespeeld bij het even weg glijden van het achterwiel. Ik blies mijn enige bommetje leeg en merk dat er een scheurtje in de flank van de band zat.
Een supportster maakte me er attent op dat een tweetal kilometer verder een officiële service post was. Dus ik met de fiets in de hand tot daar gelopen (via de langste en steilste helling van heel het parcours...amai mijne rug en kuiten). Boven aangekomen probeerde ik eerst nog een schuimbusje (wat ik kreeg van #788...merci) maar dat hielp ook niet. Dan maar vlug binnenband gestoken....maar ik had geen bommetje meer. Ik vroeg in de “service”post een pomp maar dat hadden ze NIET! Ik dacht dat iets kreeg (en ja, vloeken kan ik ook in het Frans)! Na een vijftal minuten kwam er dan toch iemand een antiek ijzer fietspompje af (darmpje was waarschijnlijk verloren gegaan tijdens de eerste WO). Door mijn ventiel scheef te duwen en de pomp er met geweld op te wringen (daar had ik eigenlijk een foto van willen pakken), kreeg ik uiteindelijk mijn band toch juist hard genoeg opgepompt om verder te kunnen fietsen. De laatste 10km lag me in de vorige ronde nochtans heel goed maar nu was het heel voorzichtig rijden met een half platte band. Uiteindelijk toch de wisselzone bereikt maar heel dat voorval had mij wel 15 min en een 100-tal plaatsen gekost. Daar ging mijn goed klassement. Toen ik mijn loopschoenen aantrok finishten ondertussen de eerste 2 Belgen al (nog eens proficiat aan bikkels Kris Coddens (3e) en Yeray Luxem (4e)). Tijdens het lopen zou ik mijn opgelopen achterstand nooit meer goed kunnen maken maar toch vanaf het begin geprobeerd het tempo erin te krijgen. Tijdens het springen over beekjes en rotsen werd ik tijdens de eerste ronde soms gewaarschuwd door een lichte kramp. Ik was weliswaar niet de enige want onderweg stond topper Jim Thijs, die blijkbaar een minder dag had, ook geparkeerd. Eerste ronde van 5km ruim binnen het half uur afgehaspeld...dat gaf moed voor de laatste ronde, waarin ik geen last meer had van opkomende krampen. Zo kon ik vlot mijn tempo opvoeren. Alles gegeven, moe en toch voldaan net buiten de top100 (en 11de in mijn leeftijdscategorie) gefinisht. Vooraf had ik hier voor getekend maar achteraf is het balen dat ik door materiaal pech en mijn inziens door een gebrekkige materiaalpost (de rest was trouwens prima georganiseerd) het podium mis in mijn age-group. Wie weet had ik mijn age-group wel kunnen winnen (den eerste 40-44er had uiteindelijk een kwartiertje voor op mij). Het hoort bij de sport zeker maar het is wel serieuze opdoffer als je er zo dicht bij geweest bent. Ik had anders wel eens graag een WK meegemaakt.
Milj**r wat als ik wel zelf goei banden had bij gehad, wat als die pipo's wel een pomp hadden gehad, wat als ik verder van de “service”post plat rij en direct een binnenband monteer, wat als.....
Dit moest er even uit en is noodzakelijk in een verwerkingsproces.
Voila, 't gaat al iets beter maar ooit gaat dit ergens rechtgezet moeten worden. Ik ga de kalender van de overige Xterra wedstrijden in Europa toch nog maar eens bekijken. Maar ik vermoed dat ze allen nogal ver weg zijn. Wil er iemand chauffeur zijn?:)
Laterz
Daarvoor moet ik eens in mijnen agenda kijken Kris!
Man Man wat een pech buurman.Ik snuif de adraline nog in het verslag.Je hebt nu ook geproefd van buitenlandse wedstrijden,der zijn hier straffe mannen in de straat.
Knappe prestatie, Kris!
Volgens mij zijn de wedstrijden in Tjechie en Duitsland ook nog wel te doen om met den auto naar toe te rijden.
In 2015 wil ik ook nog wel eens aanleggen in een van deze wedstrijden...
Een reactie posten