1. Christian Stern - 30min50'74
2. Markus Mitterdorfer - 30min50'74
3. Michael Schlögl - 34min05'84
...
13. Benny Carvers - 41min15'96
...
40. Nico Loonstra - 1u07'19'24
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Het Fast Action Team is ontstaan uit een groep van vrienden die regelmatig deelnemen aan allerhande wedstrijdjes, gaande van een stratenloop tot een triatlon. Je kan ons ook vaak vinden op 'den après' van diverse evenementen. Onder het motto 'deelnemen is het belangrijkste, zolang we af en toe maar een bommeke laten vallen!' gaan we proberen om ons zoveel mogelijk te laten zien op diverse sportmanifestaties. Oh ja : FAT rulez!
Privacy
FAT INFO
Blogarchief
SB-PRINTING
QUIFIT
TOYOTA VAN DIJCK
TUINMACHINES BOGAERTS
CAFE FAR-WEST
FILITRANS
VERVOER VAN DYCK
VERSMISSEN JANSSENS & PARTNERS
PURESKIN
FIETSEN MARIEN
LANDMETER BERNAERTS
MARTENS BESTRATINGEN
Bussponsor
1 opmerking:
Tijdens de vakanties staat het sporten gewoonlijk nog op een lager pitje als thuis. Door de enthousiaste Whappers toch in de sfeer gekomen (waarvoor dank, hopelijk stopt er veel gezever als de vakantiegangers terug aan 't werk zijn) dit in combinatie met een toevallig loopweekeinde in het Tirolerdorp waar we verbleven den draad toch opgepikt.
Het topevent was op zondag de schlickeralmlauf: 11,5km en 1.100 hm (+1.180 - 80) maar dat was me wat te hoog gegrepen. Vorig jaar was deze wedstrijd nog een onderdeel van het WK berglopen. Achteraf bleek het ook praktischer en gezelliger te zijn om daags voordien het loopke met slechts 146hm aan te pakken.
Dat ik niet bergop kan lopen kon ik me nog herinneren van de 20km van Brussel die ik +10j geleden heb gedaan en de laatste km's bergop me nog helemaal voor de geest kon halen. Gelukkig startte het bergaf en zo kwam ik van de laatste (40e) plaats ineens naar positie 5 op amper 500m. Ofwel waren ze hier bang om te vertrekken, bang om naar beneden te lopen, wisten ze goe wat er nog zou komen of trainen ze hier enkel om bergop te lopen ... of loop ik zoals ik fiets: laat het maar naar beneden goaaaaaaaan!!!
Da bleek al snel het laatste te zijn: me laten vallen als nen baksteen en naar boven als nen baksteen - waar ze me telkens terug konden inhalen.
Onderweg zalig genoten van de natuur en de ontspannen sfeer die er heerste, om de km stond er wel iemand met een koeienbel (ook midden van de weiden) en werd iedereen met luid geroep aangemoedigd.
Het schoonste kwam op de laatste kilometer, daar waar mijne asem gewoonlijk al 10 keer op is geweest en moet snakt naar de streep heb ik nooit eerder van de laatste kilometer zo genoten: 1km bergaf (10%) -intussen in de gietende regen- tegen een tempo van nen opligger bakstenen naar beneden gedenderd. Het zaligste einde van ne wedstrijd ooit meegemaakt, da moesten ze overal kunnen doen.
Met een broodje schnitzel in de hand, nagenietend van de sfeer die bij de prijsuitreiking van de plaatselijke FAT-club hoorde, kwam ineens mijne naam uit de speakers: den aanwezigheidstombola gewonnen. Als er eens iemand een dagske wil gaan skiën in Oostenrijk op de Stubai Gletsjer: ik heb nog een dagticketje.
Auf Wiedersehen,
Benny
Een reactie posten