1. Kristof Houben - 4u07'00
2. Joeri Calleeuw - 4u07'01
3. Frederic Glorieux - 4u07'01
...
91. Stef Anthonissen - 4u29'28
300. Patrick Paelinckx - 4u51'21
573. Kurt Martens - 5u27'28
...
816. Tony Woodcock - dnf
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
gran fondo Eddy Merckx
De dag ervoor ben ik nog gaan MTB'ke in Duitsland (Familie van mijn vriendin woont daar).
Lang aan het twijfelen geweest omdat te gaan doen de dag ervoor. Ik kende her parcour en er kwamen een paar pittige klimmetjes in. Die avond gezellig nog een BBQ gegeten eigenlijk veel te veel gegeten....
Vrij laat thuis en niet uit bed kunnen...
Al een geluk dat ons papa aan de deur kwam kloppen om op te staan, een kwartier voordat Patrick en Kurt aan de deur waren. Net op tijd klaar en vertrokken. Mooi de autostrade op en net wakker geworden toen we aan de afrit waren. Dan klaargemaakt nummer gehaald en opgespeld en naar de start.
Kwam aan in mijn box en mocht mooi achteraan starten. De laatste minuten leken wel uren voor mij.
Toen het startschot was gegeven nog een blik naar de Merckx gegeven en de kraan opengedraaid op de grote weg. Ik werd gewoon door het peloton meegezogen. De eerste klim was er al binnen de 1ste Km. Mijn hartslag ging al ineen naar de 186. En dacht "amaai hoelang kan ik dit volhouden"?
Dan een aantal klimmetjes verder moet mijn voorganger een gat laten. Ik merkte direct dat ik met die groep moest meegaan. Heb liggen trekken en sleuren aan mijn fiets om toch aan te klampen want achter mij wilden ze niet overpakken. Dan toch kunnen aansluiten en stilletjes in het midden van het peloton gesetteld. Laat ze maar doen dacht ik :-). Toen we de eerste bevoorrading naderde keek ik naar mijn drinken bussen. had nog 1.5 bus over dus ik wou gewoon doorrijden. Plotseling stonden er mensen die drinken bussen aangaven. Heb er dan toch 1 kunnen bemachtigen. Heb dan de helft leeg gedronken en doorgegeven aan een vrouwke die toch knap 2de werd in haar Cat 19.(Die was content). Ik had eigenlijk een heel goed gevoel. Heb altijd goed blijven eten, drinken wat minder waar ik wel een risico nam. Toen we de 2de post naderde was ik van plan om toch te stoppen en een bus vol te doen. Ik had nog 3/4van een bus. Maar plotseling was er een bocht naar rechts en de post stond links stoppen was geen optie meer. Zat midden in het peloton (+/- 35man). Heb toen ook geen drinken bus kunnen bemachtigen achteraf. Dat stak ik wat in mijn kopke ook omdat het redelijk warm was. Zuinig zijn was de boodschap. Ondertussen kwamen precies toch wat zenuwen te komen in de groep.
Valpartijen waar ik mooi mee weg kwam elkander de bocht afsnijden in afdalingen... Bewust wat meer van voor in de groep gesetteld (+/- 12plek). Naar gelang voelde ik me daar wel veiliger en moest ook niet mee overpakken, er waren snullekes genoeg :-). Bij een aantal klimmetjes toch het ritme kunnen aangeven, dat gaf me toch een zeker gevoel dat er nog wat opzat. In de tussenstukken had ik een goed gevoel dat ik goed recupereerde. Toen we de 3de stop naderde had ik nog 1/4bus. Ik gokte er op en reed door, X aantal meter verder "JES!" had ik weer een kleine drinken bus te stekken. Kon ik eens goed doordrinken vanaf dat moment ging het alleen maar beter. We naderde de laatste 2 klimmetjes. Toen merkte je wel dat het voor de knikkers ging. Geen gedacht hoe of waar ik zou eindigen. Hier en daar kreeg ik toch mijn eerste steekjes in men benen. De laatste 20km gingen in. Hoopte op zo'n goede benen als vorige week. Raar maar waar die kreeg ik! Dacht bij mezelf als ze me er nu af willen hebben moeten ze toch grellig door rijden. Op een moment gewoon in het peloton tegen de 50-53km/h. Kwamen terug in het dorpje aan toch oppassen voor de laatst km'ters. en een mooi spurtje uitgeperst. Vol ongeloof keek ik op mijn Polar 4:29;28u. NOOIT aan gedacht! Had gewoon gehoopt om toch goud te behalen. En om eerlijk te zijn had ik meer schrik oor deze rit dan voor Les Trois Ballon. Daarna wat uitgeblaat en kwam patrick binnen en ons papa. Wat bijgepraat en richting de sporthal voor de chip terug te brengen. Er hingen al uitslagen uit... Vol ongeloof stond er een Q achter mijn naam (Qualified Rider). Ik was dus geselecteerd voor het Wereldkampioenschap voor de toeristen in Slovenië. Ik ging mijn mediale halen en terug x aantal keer op de lijst gaan kijken. Ik kon het niet geloven. Kurt kwam toen aangereden. Ook mooi binnen zijn tijd iedereen Happy.
Daarna naar de auto opgefrist en richting huiswaarts.
Nu 1dag later begin ik het te beseffen (Wk- Ticket). Eerst alles eens bekijken of ik ga toch niet.
Nogmaals ne dikke proficiat aan al de Fatters en ons pa'ke die ook GOUD hebben behaald .
Grtzz Stefke
Sterke prestatie, Stef!!
Slim gereden blijkbaar, en dat zonder helpers en afremmers ....
Een reactie posten