Claude Criquelion Vélomediane (170km)
1. Bart Vandamme - 4u47'44
2. Emil Vinjebo - 4u48'25
3. Bart Deurbroeck - 4u50'06
...
82. Steven Bogaerts - 5u12'54
274. Jan Van Looveren - 5u35'50
...
1566. Michel Van Strien - 9u55'54
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Na vorig jaar goud te halen mocht ik dit jaar tussen de grote jongens starten. Met een paar honderd gouden rijden we La Roche uit en gaat het direct enkele km omhoog. Direct vlammen is de boodschap, want hier worden direct groepen gevormd die een tijdje samenblijven. Boven op de helling hang ik er een beetje tussenin en besluit maar om me te laten afzakken naar achteren (den eerste adem is er dan al door). Me ne man of 40 wordt er de eerste 74 km gereden tegen mijne limiet, zodat ik nog gene meter kop heb gedaan. Aan dit tussenpunt ligt het gem op 37,8. Tegen km 100 zitten er al meerdere op hun tandvlees zodat het tempo begint te dalen. Vanaf nu kom ik een beetje op men plooi zodat ik meedraai in de voorste gelederen. Na ne pittige klim rijden we met 4 man beetje voorop, maar na een 10tal km worden we weer ingelopen. We naderen de 2de bevoorrading maar rijden te snel zodat ik het broodnodige flesje water niet kan aannemen. Er wordt gewoon doorgereden zodat ik nog een 40-50 km zonder drinken voortmoet. Zoveel mogelijk int (uitgedunde) groepeke hangen is de boodschap. Ik hang serieus aant rekkerke op tussenstukken met wa wind in de zij, maar de laatste afdaling naar La Roche is er. Pf, met krampen in heel men lijf moet ik ondervinden dat er nog serieus sterke beren in de groep zitten en deftig bijtrappen naar beneden. Ik dacht heel de rit vrij goed vooraan te zitten, blijkt den uitslag toch wa tegen te vallen. Hier ervaarde toch een klein beetje wa koersen is, da nerveuze gedoe, vooral in de afdalingen, eten als ge op uwe limiet zit te rijden. Toch plezanter dan de gebruikelijke rondjes rond de kerktoren. Maar de voetjes staan weeral op de grond.
bougie
Vorig jaar 6h15min, 10 min te lang gefietst voor goud.
van ‘t jaar dacht ik wel dat het erin zou zitten, maar zeker was ik niet.
Tactiek was: snel vertrekken op de eerste helling om bij betere fietsers aan te kunnen sluiten. Na enkele kms kwam ik adem te kort om een groepke in te halen (was al serieus tegen het rood aan 't gaan), dus wachten op het volgend groepke. Vanaf dan was het pittig doorrijden op de tussenstukken (weliswaar vanachter in den hoop, er stond best wel wat wind) en op de hellingen vrij strak naar boven. Het ging vrij goed, goed kunnen eten en drinken onderweg. De eerste 100 km vrijwel geen kop gedaan. Nadien af en toe efkes op kop gekomen. Het laatste anderhalf merkte ik wel dat het vet van de soep was, dus niet forceren en niet te zot doen, zien dat ik in groepke bleef zitten ( toc h eenmaal geprobeerd een voorliggend groepke in te halen, wat ik dacht eens efkes op enkele honderden meters uit voeren, bleek achteraf enkele kilometers te duren tegen een iets lager tempo dan gedacht). Nadien was de boodschap: in de groep blijven hangen! Nog een zalige afdaling naar La Roche en getikt op 5h35.
Goud binnen => Jantje content!
Aan alle koptrekkers: gullie kunt echt wel fietsrijden! Merci!
Een reactie posten